Het verhaal van de foto

Onderstaande foto is gemaakt op 25 december 1980. Kerst, dat is duidelijk te zien aan de boom en ik zie de mooie oude kerstballen die we toen hadden thuis, ik meen dat het het jaar erna was dat de boom spontaan is omgevallen en veel van de oude kerstballen gesneuveld zijn. Ik heb ze nu te koop gezien voor €10,- per stuk en meer. Voorts de oude staande asbak gebruikt door mijn vader en de draaischijftelefoon, dit was de opvolger van de zwarte bakelieten die nu in de slaapkamer van mijn ouders stond. Maar waar het echt om gaat is het cadeautje wat ik zojuist uitgepakt heb en wat ik op mijn verlanglijstje had staan: een dagboek. 

Dit dagboek is het begin van mijn schrijfseltjes wat later mijn blogjes zouden gaan worden, maar in 1980 had niemand daar nog weet van. Ik zal maar niet gaan opsommen van zaken die we nu gewoon vinden en waar we ons toen geen voorstelling van konden maken. Het zou een zeer lange blog worden. De eerste kerstdag vierden we dat jaar in mijn ouderlijk huis met naast natuurlijk mijn ouders, tante Jopie (de zus van mijn moeder), haar man ome Ton, mijn zus Els en haar goede vriendin Greet. We hadden lootjes getrokken en tante Jopie had mij, dus zij heeft dit dagboek voor mij uitgezocht. Ik ben er meteen in gaan schrijven en heb het heel lang volgehouden dat elke dag te doen. Ik heb er zo es doorgebladerd en in het begin was het een opsomming van wat er die dag gebeurd was. Pas later ben ik er mijn 'zielenroerselen' in gaan opschrijven. Ik huldig nog steeds het principe dat dingen opschrijven therapeutisch werkt, het is uit je systeem en het staat ergens. Later ben ik wat onregelmatiger gaan schrijven, maar heb het dagboekschrijven toch nog volgehouden tot 27 december 2010, dat is mijn laatste dagboeknotitie, daarbij aangemerkt dat ik soms een langere periode niet geschreven heb. 

Zoals u weet ben ik in 2011 begonnen met blogjes schrijven dus het schrijven is voor mij toch een soort drive waar ik niet los van kom. Ik heb mijn dagboeken eigenlijk nooit meer nagelezen, net zoals ik dat ook maar heel sporadisch met m'n blogjes doe. Maar ik ben van plan ze nu toch weer es door te gaan lezen, want ja, ik heb ze nog. Op de tweede foto ziet u hoe het dagboekje er nu uitziet. vol met van alles, waar ik eigenlijk ook wel benieuwd naar ben. Ik kan u vertellen dat er in het dagboek meteen op de tweede dag al een krantenknipsel bijgevoegd zit, betreffende het overlijden van de Belgische zanger Louis Neefs die samen met zijn vrouw op eerste kerstdag 1980 dodelijk is verongelukt. Ik weet nog dat me dat aangreep. Net zoals ik nu nog steeds 'In Memoriam' blogs schrijf als er een bekend mens overlijdt waar ik 'iets' mee heb. Wat dat betreft is er niet zoveel veranderd in de loop der jaren.