Oogappels' Amersfoort

Sinds twee weken is het vijfde seizoen van de geweldige tv-serie 'Oogappels' weer begonnen, een serie die ik sinds het eerste seizoen met veel plezier volg en die dit jaar genomineerd is voor de Gouden Televizier-Ring. Het moet heel gek lopen als 'Oogappels' deze niet zal winnen. Als u nu nog niet weet over welke serie ik het heb, heeft het duidelijk niet uw interesse en daar bent u niet minder om, maar dan heeft het ook geen zin dat ik het uit ga leggen, wel zal ik verhalen over de geweldig leuke dag die ik met Chris en Rick heb gehad afgelopen zondag in de stad waar de serie is gesitueerd: Amersfoort.

De gemeente Amersfoort heeft namelijk een wandelroute uitgezet langs de locaties van de serie. We besloten om met de trein te gaan want vanaf het station, welke ook in beeld is gekomen in de serie, is meteen vlakbij de locatie waar de ouders van Eric Larooi, Claire en Lodewijk, wonen. Zij worden als (groot)ouders veelal gefilmd zittend voor het raam hun visie gevend, net zoals de andere (groot)ouders, op dat wat centraal staat in de aflevering. En zo is er een hele route door de stad waarbij je langs de diverse locaties komt, naast woonhuizen ook de school van de pubers, daar waar men vaak afspreekt voor koffie en de voetbalclub van Max Meijer. 

Het is heerlijk wandelen in het prachtige Amersfoort, naast de serielocaties is er veel moois te zien. Enkel zou de gemeente Amersfoort die de route heeft uitgestippeld dat wat gebruiksvriendelijker kunnen maken, nu was het soms best wel heel goed kijken op de app om de juiste route te nemen. Maar wij hebben ons prima vermaakt, het weer was fantastisch en, u kent ons, wij hebben ook de innerlijke mens niet vergeten. We hebben heerlijk buiten op een terras kunnen lunchen en naderhand nog ergens een bakje koffie gedronken en toen we eenmaal in het pittoreske stadscentrum van Amersfoort waren aanbeland zouden we nog één locatie moeten bezoeken, maar het was wel tijd voor een wijntje op weer een ander terrasje, dus hebben we die gelaten voor wat het was. We hadden inmiddels ook de benen van een Hongaarse kogelstootster, dat wijntje was zeer verdiend. Daarna hebben we voortreffelijk gedineerd bij Eethuis Mama Roux.

Zo gerieflijk als de heenreis was per trein naar Amersfoort, zo, hoe zeg ik dat netjes, nou ja, ongerieflijk was de weg weer terug naar huis. Op station Utrecht Centraal overstappen op de trein naar Rotterdam was een sensatie en niet op een inspirerende manier. Het leken Chinese taferelen, het enige wat ontbrak waren de duwers die mensen in de wagons moesten proppen. Wij hebben het met open mond aangezien en besloten een trein later te nemen. Nou, dat was niet veel anders, met dit verschil dat we de trein in konden maar in het gangpad moesten staan. De hel, ik zeg het u. Mijn rug en benen zijn daar niet meer tegen bestand, zeker niet na het wandelen in Amersfoort. Ik kón niet meer toen ik in Alexander uitstapte. Ik strompelde meer dan dat ik liep. 

Al met al was het een heerlijke dag, lekker ongedwongen en ontspannen zoals altijd als wij iets met elkaar ondernemen. Bij het wandelen konden we zelf onze pauzes reguleren, maar de terugreis met de overvolle trein was wel een nekslag voor mijn gestel, ik ben ook niet meer de jongste, hè en mijn rugconditie draagt daar niet heel erg aan bij. Gelukkig is maandags mijn vrije dag. 

Woning van Merel van Voorst

Woning van Dina Amrani en Tim en Max Meijer

Corderius College