Ongeval

Zij (74) was weduwe en hij (79) was weduwnaar, ze woonden naast elkaar elk in een eigen appartement op de begane grond in de seniorenflats in mijn straat. Als je nog goed van lijf en leden bent en bovendien gezond, dan is het een mooie leeftijd om leuke dingen met elkaar te ondernemen, en dat deden ze dan ook. Afgelopen zaterdag zijn ze naar de Wereldhavendagen gegaan in Rotterdam. Na een fijne dag werden ze op weg naar huis aangereden door een zwarte bestelbus, beiden hebben dit ongeval niet overleefd. 

U heeft ongetwijfeld over dit afschuwelijke ongeval gehoord, het was landelijk nieuws tot aan het NOS Journaal aan toe. De bestuurder van de bestelbus is doorgereden heeft daarna de auto ergens laten staan en heeft de benen genomen. De man die de politie heeft opgespoord, bleek degene te zijn op wiens naam de auto stond, maar blijkt niet de bestuurder te zijn geweest.

Wat een intens leed voor de kinderen, kleinkinderen en verdere familie van mevrouw en meneer. Om op deze manier je ouders te verliezen is niet te bevatten. (Klein)kinderen hebben de plek van het ongeluk bezocht waar wat bloemen waren neergelegd. Ook in onze straat voor de woningen van beiden is voor steun aan de nabestaanden en ter herdenking van de slachtoffers een plek ingericht voor bloemen en kaarsen. Toen ik er bloemen ging neerzetten zag ik dat er een mooie foto van mevrouw en meneer was opgehangen precies tussen hun woningen in. Ik herkende mevrouw, ik zag haar wel eens met haar hondje lopen. 

Op mijn werk was een collega door het dolle omdat ze voor de eerste keer tante was geworden, ze liet trots de foto van de kleine man zien. Verderop in de straat hing er op de voordeur een schild met heel groot 60 erop en dat het leven vanaf die leeftijd pas begint. Voordat ik de bloemen ging brengen kwam ik andere buren tegen die op vakantie gingen, fijn een week naar Limburg, een heerlijk vooruitzicht vooral met het mooie weer op komst deze week. 

Contrasterende gebeurtenissen zo heel dicht bij elkaar en soms in één straat het maakt stil en zet alles in perspectief, wat maken we ons toch vaak druk over nulliteiten. Ik hoor het mijn lieve tante Stien nog zeggen: "Pluk de rozen!" Waarmee ze bedoelde dat je de rozen vooral moet laten staan maar van ze genieten zoals je van alle kleine momenten in het leven moet genieten, het kan allemaal zo voorbij zijn. Zelf is ze overleden na een ziekenhuisbacterie te zijn opgelopen na een op zich geslaagde operatie.

Ik raad die bestuurder van de bestelbus aan zich alsnog te melden bij de autoriteiten. Ik begrijp dat je uit schrik handelt en weg wilt van de plek des onheils, maar de slachtoffers als ook hun nabestaanden hebben recht op het hele verhaal wat aan het fatale ongeluk ten grondslag ligt. Verder natuurlijk heel veel sterkte voor iedereen die hen dierbaar waren en met dit grote verlies moeten omgaan. 

Hier het politiebericht over het ongeval: Twee doden na verkeersongeval