Nel blu dipinto di blu

Ergens voor de zomer al hadden Talitha en ik verf aangeschaft voor Tanah Lot. Unaniem was besloten dat het blauw moest worden. Kwasten, rollers, bakjes de hele shebang was gekocht en gestald om het op een zeker moment met elkaar op te pakken. Maar ja, wanneer? Het moest niet te warm, te nat of te koud zijn en we moesten allemaal wel kunnen dan zou het met malkander zo gepiept zijn. De tijd ging wel dringen want de zomer wordt fluks ingeruild voor de herfst en nog een najaar en winter op het tot nog toe onbewerkte hout los te laten was geen optie meer.

Tot mij kwam het bericht dat het zondag 17 september zou gaan plaatsvinden, de weersvoorspellingen waren tot dan toe gunstig en een vriendin van Talitha, Mariska, had zich ook aangemeld als vrijwilliger. Toen ik 's morgens opstond regende het en in ons groepsappje werd de begintijd wat verlaat wanneer de regen was opgehouden. Even na twaalven kwamen Mariska en ik tegelijk aan. Rick, Chris en Talitha waren al begonnen en het zag er heel vrolijk uit. Ik deed mijn verfshirt en oude schoenen aan en nam ook een verfbakje op met een roller. Heel organisch nam een ieder een taak op zich. Rugtechnisch gezien was het voor mij logisch dat ik de dingen ging verven waar ik gemakkelijk bij kon zonder klimmen en hurken. Het huisje is aan de zijkanten niet zo hoog dus dat ging prima. We hadden de rollers, waaronder ik, en degenen die met een kwast in de ruimtetjes tussen de planken gingen verven. Rick kennen we van op ladders en trappen staan en zo nu en dan aan gevels hangen om dingen voor elkaar te krijgen dus hij was degene die het meeste aan de voorkant in de hoogte heeft gedaan en hij was het die het naambordje 'Tanah Lot' mocht bevestigen. 

Al met al vonden we het heel snel gaan. Talitha had ook voor de inwendige mens gezorgd met een voortreffelijke lunch. Na nog wat verven en puntjes op de i gezet te hebben was het tijd voor een wijntje, lekker buiten want ondanks dat de zon niet scheen was het een aangename temperatuur. We hadden met elkaar een leuke, gezellige en welbestede middag doorgebracht.

'Nel blu dipinto di blu' (in het blauw geschilderde blauw) heb ik natuurlijk niet voor niets gekozen als titel voor dit blogje. Tanah Lot is nogal blauw geschilderd nu en ik ben, zoals u weet, vrij creatief met taalinterpretatie. Daarnaast wil ik u vanzelfsprekend ook weer iets meegeven ter leering ende vermaeck. 'Nel blu dipinto di blu' is tevens de titel van de Italiaanse inzending van het Eurovisie Songfestival in 1958. 

Het lied won niet, werd derde, maar is de allergrootste wereldwijde hit die het festival heeft voortgebracht. En behoort tot de dag van vandaag tot de grootste Italiaanse klassiekers. Op het festival werd het gezongen door Domenico Modugno, die er eerder het San Remo Festival mee had gewonnen, maar daarna is het door talloze andere artiesten opgenomen enkel werd de titel veranderd in een veel voorkomend woord uit de tekst: 'Volare'.

Over de hele wereld en met name in Amerika was het een doorslaand succes, het won twee Grammy Awards. Domenico componeerde de muziek en schreef samen met Franco Migliacci de tekst. Domenico zou daarna nog twee keer aan het Eurovisie Songfestival meedoen in 1959 en 1966. In 1994 is hij op 66 jarige leeftijd overleden. Afgelopen week, op 15 september, overleed Franco, hij is 92 jaar geworden. 

Aanschouw het verschil. Chris loopt het verfwerk nog even na. 

Chris en Rick in actie. 

Iemand kon zijn verfbakje, ondanks ervoor gewaarschuwd te zijn,
niet rechthouden. Ja, dat was ik natuurlijk. 

Aan Rick de eer om het naambordje te bevestigen.

Het is volbracht.