Huismensen

Tot ver in de jaren 60 was het heel normaal dat werkende vrouwen als ze gingen trouwen werden ontslagen, ze hadden nu immers een man die het geld voor beiden of het gezin ging verdienen, van de vrouwen werd verwacht dat ze het huishouden deden en voor de kinderen zorgden. Maar gelukkig waren daar in de jaren 70 de 'wij-vrouwen-eisen-vrouwen', die hadden genoeg van de, zoals zij dat noemden, onderdrukking van de vrouw en zeker de vrouw als lustobject. Dat laatste getuigde wel van enige onbedoelde humor van de doorgaans humorloze vrouwenbeweging, want de gemiddelde baas-in-eigen-buik-vrouw zag er niet uit, dus die hoefden zeker niet bang te zijn om als lustobject gezien te worden, nu ja, ze deden dat dan voor hun onwetende maar veel mooiere zusters, denk ik dan maar.

Bh's werden verbrand, tuinbroeken aangetrokken, lichaamsbeharing werd ongemoeid gelaten, aan diëten werd niet (meer) gedaan en zo trokken ze ten strijde en met succes, er verbeterde veel voor de vrouwen, het feit dat het feministische tijdschrift "Opzij" nog niet zo lang geleden ter ziele ging geeft aan dat de emancipatie van de vrouw in de loop van de tijd goed gelukt is. Vrouwen hadden destijds de onbedwingbare behoefte om alles wat mannen deden en konden óók te willen en te kunnen, met dat verschil dat het voor de vrouwen wel een keuze moest blijven, voor mannen gold destijds dienstplicht, vrouwen konden kiezen om het leger in te gaan, van mannen werd verwacht dat ze werkten, vrouwen hadden een keus om (er bij) te gaan werken, het moest natuurlijk wel leuk blijven.

Op Europees niveau werkt de Nederlandse vrouw in vergelijking met andere landen veel minder dan hun Europese zusters. In Nederland werken veel vrouwen parttime, dus minder uren. Bij mij op het werk zijn er vrouwen die slechts 2 dagen per week werken, dan is het meer een hobby, maar goed het is een keuze, en als het kan en je voelt je er goed bij, waarom niet? Bovendien is het in de huidige tijd niet zo makkelijk om fulltime aan de bak te komen.

Maar nu las ik van de week in de krant dat er mannen zijn die er bewust voor hebben gekozen om huisman te worden, wat natuurlijk prima is, hun vrouw is de kostwinner en deze mannen zorgen voor de kinderen en het thuisfront. Maar hoe we dan ook gewend zijn aan vrouwen als soldaat, buschauffeur, havenarbeider of minister van defensie, huismannen stuiten op veel vooroordelen, "Heb jij geen werk?" wordt er aan huisman Peter gevraagd als hij boodschappen doet. "Mannen worden vaak nog afgeschilderd als niet verstandig genoeg om de zorgrol op zich te nemen." zegt huisman en parttime journalist Marcel.

Bijzonder dat we aan huismannen nog niet helemaal toe zijn, terwijl ik denk als dat een keuze is die hen blij maakt, het toch oké is, waarom zou een man per se de kostwinner moeten zijn als hun vrouw daar veel meer zin in heeft, daar hebben de Dolle Mina's destijds toch ook voor gestreden? Of is het zoals Barbra Streisand ooit gezegd heeft: "Vrouwen doen er jaren over om hun man te veranderen naar zoals zij willen dat ie is, om vervolgens te klagen dat het niet meer dezelfde man is als toen ze hem leerden kennen".