Omdat ik in de tandartsenpraktijk mogelijk met bloed, gebruikte instrumenten en dergelijke in aanraking zou kunnen komen was het verplicht om hepatitis B vaccinaties te nemen. Dat gaat, zoals u wellicht weet, volgens een bepaald protocol met drie prikmomenten. Na de eerste vaccinatie dient na één maand de tweede plaats te vinden. De derde moet dan na een half jaar worden gehaald. En dat is voor mij vandaag.
Ook al ben ik niet meer werkzaam bij de tandartsenpraktijk, haal ik de vaccinatie toch. Beschermd ben je pas als alle drie de prikken zijn gezet. Normaliter zou ik me niet tegen hepatitis B hebben laten vaccineren, want waarom? Maar nu ik ermee ben begonnen maak ik het maar af ook. En hoewel ik het grootste gedeelte van mijn leven al heb gehad, ben ik nu de rest ervan beschermd tegen hepatitis B.
U rekent meteen even terug, en ja, het klopt, ik heb sinds mijn prille kindertijd nu samen met de covid-vaccinaties niet meer zoveel injectiespuiten in mijn arm gehad als het afgelopen jaar. En ik ben er gewoon nog. Dit met het oog op de anti-alles mensen die schreeuwend en stampvoetend lieten weten zich onder geen beding te laten inenten tegen de in hun ogen verzonnen pandemie. Daar zaten regeringen en ik weet niet wie allemaal achter om ons, de deugers en makke schapen, om te brengen, zodat, als je hun logica volgt, enkel de laagschedelige ondeugden en schreeuwers over zouden blijven. Lijkt me niet een heel doordacht plan, en dan, ook de antivaccinatie wappies gaan op een gegeven moment dood. Er gaan zelfs geruchten dat ook ik, met zes vaccinaties nota bene, op een bepaald moment toch de laatste grote reis zal gaan maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten