Kat in de zak

Zoals u weet was de klemluifel geen succes, ik had het daaraan gespendeerde geld ook gewoon direct in de vuilcontainer kunnen werpen. You win some, you lose some, ik ben wat dat betreft niet zo heel Nederlands. Ik heb ooit bij de entree van een museum een oudere man bijna een apoplexie zien krijgen omdat hij, ondanks zijn museumjaarkaart, waarmee hij gratis het museum kon betreden, €2.50 diende bij te betalen vanwege een bijzondere tentoonstelling, de verontwaardiging daarover koste hem bijna zijn leven. Ik heb het met verbazing gade geslagen. Dat moet vast ook zo'n man zijn die in een hotel bij het ontbijt van het aangebodene een lunchpakketje maakt voor tussen de middag. Daar ben ik ook eens getuige van geweest toen ik in Toronto was. En ja, dat was (natuurlijk) een Nederlands echtpaar. Plaatsvervangende schaamte, maar wel herkenbaar voor, naar ik hoop, een kleine groep Nederlanders die het ganse volk daarmee met een wat dubieuze reputatie opzadelen. Maar goed, een zojuist aangeschafte klemluifel in de afvalcontainer vouwen is weer het andere uiterste. Het beste bewandelt u een middenweg.

Evenzogoed, water onder de brug, ik ben meer het en-we-gaan-weer-door type en heb de dag na het klemluifeldebacle al gezocht op parasols en heb zaterdag even afgewacht omdat vriendin Talitha er een had besteld en ik die dag bij haar ging eten, kon ik gelijk even kijken. Een prima parasol, maar ik wilde, van dezelfde fabrikant, een maat groter. Besteld en een betonnen parasolvoet er meteen maar bij, niet van dat benauwde. De voet werd door een rood aangelopen bezorger dinsdag afgeleverd. De parasol kwam gisteren. De onderkant van de stok in de voet geplaatst, de stok met daaraan de parasol erop geschroefd en draaien maar aan het hendeltje. En toen....niets.

Er gebeurde niets! Het werkte niet! Je zou toch omvallen. Gewoon een niet werkende (kapotte) parasol toegezonden gekregen. Het is duidelijk dat het universum me wil laten weten dat ik niet in de schaduw mag zitten op mijn lanai 2.0. En het was qua formaat wel de juiste parasol, dat kon ik zien omdat ik 'm met m'n hand omhoog kon duwen maar hij bleef niet zitten omdat het mechanisme niet werkte. U kent mijn metten onderhand, dat zijn hele korte, dus twee uur nadat de parasol was bezorgd heb ik 'm weer retour gezonden, met de mededeling dat ie defect is. Ik ben nog niet uit het veld geslagen en durf de uitdaging van het universum aan. De volgende stap is naar een fysieke winkel gaan en daar proberen een parasol te kopen die doet wat ie moet doen: opengeklapt staan en zon weren. 

Ik krijg er geen apoplexie van, er zijn wel belangrijker zaken, maar het is toch van de gekke. Er zijn per dag duizenden mensen, wat zeg ik, tienduizenden wereldwijd, die zonweringen in alle soorten en maten kopen en er binnen een half uur onder kunnen gaan zitten. Maar bij mij is het een hele operette in verschillende bedrijven. Zilveren lijntje, de betonnen voet heb ik al. Die neemt niemand mij meer af. 

Zo had ie er dus bij moeten staan.