Kokos en peterselie

Gisteravond kwamen vrienden Rick en Chris een hapje eten en even bijkletsen, er hebben in onze levens best wat gebeurtenissen plaatsgevonden waar we het even over moesten hebben. En het kletst wat fijner met een glaasje wijn en een klein diner. Op hen probeer ik vaak nieuwe recepten uit, zo ook deze keer, Griekse worstschotel met een salade, waarbij ik de worst heb vervangen voor een vegetarische variant. 

Het was lekker, voor herhaling vatbaar zeg maar, echter nadat zij weer op weg waren naar huis, ontdekte ik dat ik een ingrediënt was vergeten, en dat was niet de eerste keer. 

Een klein potje met geraspte kokos wat in de keuken staat doet me er steeds aan herinneren dat ik, een hele tijd terug, ook iets voor hen had gemaakt, ik weet even niet meer wat, en de speciaal voor de gelegenheid aangeschafte geraspte kokos was vergeten in het gerecht te doen. Zelf houd ik niet van kokos, ergens doorheen, vooruit, of kokosmelk in Aziatische gerechten, prima, maar zomaar kokos, nee, dus dat potje is een constante reminder aan mijn incompetentie als kok. 

En gisteren gebeurde het weer! Met een schuin oog naar het vermaledijde potje kokos, had ik verse peterselie gehakt welke als laatste over het gerecht zou moeten worden gestrooid. Om het niet te vergeten had ik het midden op het aanrecht laten staan, in het zicht, maar dit alles heeft niet doen voorkomen dat ik het alsnog ben vergeten. Zoals gezegd was de Griekse worstschotel smakelijk, maar het had nóg smakelijker kunnen zijn.

Of deze voorvallen nu voortekenen zijn van geestelijk verval, of dat het gewoon vergeetmomentjes waren waar je niet te zwaar aan moet tillen, ik weet het niet. Hou me voor de zekerheid maar in de gaten.