Van de kleuterschool heb ik best nog wat herinneringen. Ik kan me bijvoorbeeld nog herinneren dat ik samen met mijn moeder en zus ben gaan kijken voordat ik zou gaan, en dat de watertafel toen een enorme indruk op me maakte. Er werd later niet veel gebruik van gemaakt. Het zijn merendeels losse flarden die ik nog scherp voor de geest kan halen, op klassenfoto's uit die tijd weet ik van sommige kinderen hun naam nog.
Op onderstaande foto ziet u mij artistiek bezig, en u ziet ook meteen dat ik absoluut geen aanleg heb voor tekenen of schilderen. Dat is nog steeds, zo werd afgelopen zomer duidelijk op het weekendje Zierikzee met vrienden toen we gingen schilderen aan het strand. Ik heb toen maar een toepasselijke spreuk geschilderd. Taal, daar kan ik wel wat mee. Ik ben hier aan het vingerverven, en dat geeft een knoeiboel, vandaar het schortje, wat zo aan het gescheurde zakje te zien ook toen al z'n best tijd had gehad. Ik bedacht me dat ik nu, meer dan een halve eeuw later, nog steeds met een schortje aan werk. De cirkel van het leven. En hoe vindt u mijn Liza Minnelli-bakkebaardjes?
Vaagjes kan ik me dit fotomoment nog herinneren, er kwam een man foto's van ons maken, ik meen ook vanaf buiten door het raam. Dat klinkt enger dan het is, de man was gewoon ingehuurd denk ik om ons kinderen eens minder statisch te fotograferen dan gebruikelijk was. Ik weet ook nog precies waar in het klaslokaal ik stond.
Het kleuterschooltje is er nog, althans het gebouw, het ziet er afzichtelijk uit en ik weet niet waar het voor wordt gebruikt. Als het voor verslaafdenopvang zou zijn, zou het me niet verbazen, het heeft die vibe. Maar meer dan vijftig jaar geleden waren er in die kinderrijke buurt klassen vol kleuters met nog een heel leven voor zich.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten