Een klein accident

Na mijn enthousiasme over het naar mijn werk fietsen in de lente en de zomer, vroeg ik me af of het zou standhouden als het weer wat kouder zou worden. En het antwoord is: ja. Ik vind het nog steeds heerlijk om het steeds veranderende bos te zien waar ik doorheen fiets, en nu in de decembermaand heeft het iets feestelijks om langs de met verlichting versierde woningen te fietsen. Ik trek een streep bij regen, hagel en sneeuw, dan ga ik met de paraplu in de hand met de metro.

Vlakbij mijn werk fiets ik door een straat waarin een school is gesitueerd, en 's morgens worden daar de gewenste kinderen door de curlingouders met de auto afgezet. Men parkeert er dubbel, gooit zonder te kijken deuren open, rijdt na het afzetten van de vruchten van hun schoot zonder echt goed in de spiegels te kijken (les 1 van de autorijles) weg, kortom ik kijk er altijd goed uit. Maar soms kan het toch misgaan. Dat gebeurde gisteren. Ik kwam aanfietsen en zag een meisje van een jaar of elf die niet goed uitkeek, en wist ook dat ik haar aan zou gaan rijden, want door dubbelparkeerders en wegrijders kon ik haar niet meer ontwijken, ik remde wel maar was al te dichtbij. 

Mijn tweede gedachte na: ik ga haar aanrijden is: als ik val moet ik niks breken want dat heelt niet meer zo makkelijk op mijn leeftijd. Ik rijd haar dus aan, 't kind valt op het plaveisel ik val ook enigszins, maar kom terecht op de motorkap van een geparkeerde auto, dus dat valt mee. De derde gedachte is: ouders en hun prinsjes en prinsesjes, ik verwacht een tegen mij foeterende uit het dak gaande ouder, maar niets is minder waar. Uit de auto waar het onfortuinlijke kind is gestapt klinkt de kalme stem van haar moeder: "Zag je die fietser niet? Je moet ook opletten als je oversteekt." Precies wat ik ook, verrassend kalm, tegen haar zei tijdens onze clash terwijl we ieder een kant uitvielen: "Wel uitkijken als je oversteekt, hè."

Doordat m'n fiets tegen me aankwam en ik toch een gekke beweging maakte, heb ik er een licht pijnlijke knie en arm aan overgehouden. Niets schokkends dus. Het meisje gelukkig ook niet. Een les voor ons beiden.