Verklempt

Van de week deed ik boodschappen, ik werkte mijn lijstje af en liep langs de stellingen met alle comestibles voor de aankomende feestdagen. Plotseling zag ik ze liggen en voelde me verklempt: Lebkuchen of zoals ze hier werden genoemd gingerbread assortment. Verklempt, omdat ik aan mijn vader moest denken. Ik was altijd dol op die rond de kerst verkrijgbare koekjes, en zolang ik me kan herinneren, zorgde mijn vader er persoonlijk voor dat hij ieder jaar een zak met Lebkuchen voor mij had.

De laatste jaren van zijn leven niet meer, en het is nooit bij me opgekomen ze zelf te kopen al die jaren, ook niet na zijn overlijden nu 14 jaar geleden. En terwijl ik daar stond naar de zakken met gingerbread assortment te kijken kwamen al die beelden bij me terug van de keren dat hij er mee aan kwam zetten of dat ik bij mijn ouders was en er zo'n zak voor me klaar stond. Ik zie zo heel scherp het beeld voor me van mijn ouders die samen boodschappen deden voor de feestdagen en mijn vader die dan tegen mijn moeder zei: "En zo'n zak erbij". Mijn vader hield van dat soort tradities, zo nam hij de avond voor zijn verjaardag op 22 september altijd een zak oliebollen mee van de kermis die er dan in Den Haag is op het Malieveld, want "het is mijn oudejaarsavond", zei hij dan. En op hun trouwdag, 25 november, heeft mijn moeder van hem ieder jaar en zakje met originele bruidssuikers gekregen van banketbakker Kelder in de straat waar hij werkte.

Ach ja, daar stond ik dus met prikkende oogjes in de supermarkt, en jawel, voor het eerst sinds jaren heb ik een zak met Lebkuchen/gingerbread assortment aangeschaft en ze zijn heerlijk!