Kerstverhaal

De oude man woont alleen. Dat is niet altijd zo geweest, hij heeft door de liefde, maar zeker ook door de maatschappelijke verwachtingen die daaraan verbonden zijn, zijn huis in het verleden gedeeld met de vlam van dat moment. Het voelde als het juiste om te doen, maar er helemaal achter stond hij niet, zonder duidelijk vastomlijnde reden waarom. Het was meer een gevoel wat hij toen niet kon benoemen, maar inmiddels wel. In basis komt het erop neer dat hij zich sociaal goed kan bewegen, maar meer tijd dan de gemiddelde mens nodig heeft om zich weer op te laden. Tijdens die oplaadtijd is het voor hem nodig om alleen te zijn. Het lijkt een heel simpel gegeven, maar het heeft toch enige tijd geduurd eer hij er achter kwam, waarmee tegelijkertijd allerlei zaken uit het verleden tot aan zijn vroegste kindertijd op z'n plek vielen.

Hij werd er een meer ontspannen en leuker mens van. Hij weet nu van zichzelf dat het voor hem meer om de kwaliteit van sociale gebeurtenissen gaat dan om de kwantiteit, dat hij zich nooit meer in grote groepen mensen gaat begeven omdat dat teveel van hem vergt en dat hij genoeg tijd neemt om weer energie op te doen. Gelukkig heeft hij nu de leeftijd bereikt dat niemand meer verwacht dat er amoureuze avonturen voor hem in het verschiet liggen. Het is simpelweg esthetisch niet meer verantwoord. In het begin toen hij zelf al had besloten dat een nieuwe liefde voor niemand (lees: voor hem en de nieuwe liefde) een goed idee was, konden mensen om hem heen dat niet helemaal begrijpen. Men dient als paar door het leven te gaan, was en is nog steeds het maatschappelijke credo. Maar gaandeweg verstomde de goedbedoelde platitudes variërend van 'alleen is maar alleen' tot 'maar je ziet er toch goed uit'. Men accepteerde zijn keuze.

Maar dit alles ten spijt, met De Feestdagen, blijkt het plots toch weer een ander verhaal. Voor anderen, niet voor hem. Ook hij kijkt uit naar die laatste week van het jaar, zeg maar van 24 december t/m 1 januari, maar niet om redenen van de meesten. Velen zijn druk in de weer met plannen, bedenken, inkopen, koken, bakken en braden. Er móet gezellig gedaan worden met familie en vrienden, men gaat met kerst in twee dagen eten waar men normaliter een week mee doet, men doorkruist het land in nieuwe kleren en met tassen vol cadeautjes. Maar víndt iedereen dat nu wel zo leuk of doet men het omdat het nu eenmaal altijd zo is gegaan en, o gruwel, ook van hen wordt verlangt?

Eén van de redenen van het opladen na sociale activiteiten is het feit dat hij de gemoedstoestand van anderen aanvoelt en daar op anticipeert. In de maand december, zo heeft hij ontdekt, zijn heel veel mensen echt niet zo blij en gelukkig als de kerstreclames doen geloven. Men doet onder peer pressure alles waarvan men vindt en denkt dat het van hen verwacht wordt. Hij heeft echtparen met kinderen in de supermarkt gezien die malkander bijna de hersens insloegen bij het doen van de al dan niet gedwongen kerstboodschappen. En dan moesten de 'gezelligste dagen van het jaar' nog beginnen.

Voortschrijdend inzicht heeft hem doen beseffen dat dichtbij zichzelf blijven ook in deze het beste is. Hij kijkt reikhalzend uit naar kerst en oud en nieuw, maar vooral om die laatste week op introspectieve wijze door te brengen. Fijn in zijn eigen huis cocoonen, net doen of de wereld even stil staat, ook al is het heden ten dage al zover dat er winkels met kerst open zijn, en erger nog, dat er daadwerkelijk mensen ook gaan winkelen. In zijn eigen gekozen kleine wereld van een ruime week is dat niet zo. Hij doet gewoon even niet mee en beweegt zich in de kantlijn.

Dit alles verontrust sommige mensen zeer, alleen wonen, nou vooruit, maar De Feestdagen bewust alleen door willen brengen? Achter zijn rug zal er veelbetekenend naar elkaar gekeken worden en met de wijsvinger van de rechterhand een cirkeltje gedraaid worden bij de rechterslaap. Er zijn uitnodigingen, maar hij weigert om als die zonderlinge oom aan te schuiven op dit soort dagen, die oom die er altijd bij is, maar waarvan niemand op een gegeven moment meer weet waarom eigenlijk.

Moraal van dit verhaal is dat iedereen moet doen waar hij of zij zelf gelukkig van wordt, ook, of misschien wel juist, tijdens De Feestdagen. Kun je je niets fijners voorstellen dan voor de ganse familie en vriendenkring een gigantisch zeven gangen menu te bereiden met louter verse producten. Helemaal top! Maar voel je je verplicht om die dagen op te zitten en pootjes te geven terwijl je daar helemaal geen zin in hebt, doe het dan voor de verandering gewoon eens niet en breng de zo gehypte Feestdagen eens door op een manier die jijzelf het prettigst vindt.