Eindelijk

Na 21 dagen, 12 uur en 33 minuten was het dan zover, een sneeuwwitte lanai blonk mij 's-morgens tegemoet. Eindelijk kon ik alles wat tijdelijk in huis was opgeslagen weer uitstallen, maar niet alvorens eerst de rommel die de schilders hadden gemaakt op te ruimen, ramen te zemen en zien hoe de planten hun tijdelijke plaats, midden op de lanai dicht bij elkaar, hadden doorstaan.

Niet voor alle planten bleek dit een succesvolle oplossing te zijn geweest, naïef als ik was dacht ik dat alles binnen een week klaar zou zijn, maar dat het ruim drie weken zou duren had ik niet kunnen voorspellen.

De hele operatie wordt chaotisch en zonder enige structuur uitgevoerd, de heren zijn in álle woonblokken tegelijk bezig met van alles. Ik dacht dat ik dat alleen vond, maar uit een gesprekje met wat buren bleek dat zij dat ook zo ervaarden. Maar goed het is nu klaar, dat wil zeggen, het beton is klaar, het houtwerk moet nog.

Eerst vorige week kwam ik er achter dat in de bouwvakwereld de onderdelen 'beton' en 'hout' strikt gescheiden zijn. Ik vroeg namelijk aan iemand wanneer de lanai aan de beurt was en die man zei met een afwerend gebaar: "Ik ben van het houtwerk, dat weet ik niet". Nu is dus vorige week aan de galerijkant al het houtwerk geschuurd en de kozijnen van het keukenraam zijn geverfd, maar de buitendeur en de meterkast nog niet. Dat bedoel ik dus met zonder structuur werken.

Aan het houtwerk op de lanai is nog helemaal niets gedaan, hoewel het reinigen van het beton met de hogedrukspuit er voor gezorgd heeft dat er al wat verf van het hout af is. Ziet er nogal armetierig uit, maar ik leg me er bij neer, het komt wel. De grootste klus was het beton, daarvoor moest ik echt ruimte maken, voor de houtmannen hoef ik alleen maar wat spulletjes opzij te zetten.
Kan u weer op de lanai zitten met dit mooie weer.

Sneeuwwit geverfd beton

Houtwerk steekt nu leljk af.