Roken

We vinden het nu terecht al heel gewoon dat roken niet zomaar vanzelfsprekend overal kan, maar hoe anders was het nog niet zo heel lang geleden. Thuis werd er bij ons flink gerookt, mijn ouders rookten en alle visite die kwam rookten ook, en jawel ook bij ons stonden met verjaardagen en partijen glaasjes met sigaretten op tafel met, heel belangrijk, verschillende merken.

Zelfs op school rookten de leraren en leraressen in de klas, kom daar nog eens om. Het kon je ook zomaar gebeuren als je een jaar of 12, 13 was dat iemand zijn pakje sigaretten presenteerde aan de aanwezigen, met uitnodigend een aantal sigaretten er al half uit en bij jou aangekomen vroeg: "Rook je al?" In die vraag lag besloten dat het vanzelfsprekend was dat je ooit zou gaan roken.

Ik heb nooit gerookt, ook niet om 'er bij te horen', al heel jong wist ik al, nu achteraf terug redenerend, dat ik niet iemand was die ergens bij wilde horen, maar gewoon z'n eigen plan trok.
Met verbazing keek ik naar leeftijdgenoten die ik zag beginnen met roken om ze vervolgens na een paar maanden met veel misbaar en moeilijkdoenerij hoorde verkondigen dat ze wilden stoppen maar dat dat zo moeilijk was.

Roken werd in die dagen ook gepromoot als iets waarmee je een persoonlijkheid kreeg, Reclames op TV in tijdschriften en in de bioscoop (Marlborroman) onderstreepten dat. Beroemdheden zouden ook naar jóu omkijken als je de door hun aangeprezen merken rookte

Dat er vroeger maar één treinstel was gereserveerd voor niet rokers geeft wel aan dat destijds roken de norm was. Gelukkig is dat nu 180 graden gedraaid, het is nu toch niet meer voor te stellen dat ik mijn lunch vroeger tussen rokende collega's nuttigde. De rookvrije horeca is op Europees niveau iets geweldigs, jammer alleen dat er in Nederland weer zoveel gezeik over is. Hoewel de verbetenheid die van die doorrookte koppies afstraalt als ze met een door de nicotine aangetaste stem tussen een aantal kuchen door met het liefst in iedere hand een sigaret in de camera roggelen dat ze 'g'woon bleifuh rookuh' (het zijn altijd mensen met een plat accent), natuurlijk te hilarisch grappig voor woorden is.

Die heerlijke verbeten bekkies!

Actrice Eva Gabor in een tabakadvertentie uit 1964.