Find me in Paris

Vandaag, 6 april, is het de Internationale Dag van de Aseksualiteit. Ik heb het bij gelegenheid over de lhbti+ gemeenschap, omdat het best wel veel letters zijn, maar onder + valt dus ook de A van aseksualiteit. Aseksuelen voelen geen enkele seksuele aantrekkingskracht tot wie dan ook, maar binnen die groep zijn er ook weer vele grijstinten.

Sinds enige tijd volg ik de serie 'Find Me In Paris' op Netflix. Of die titel net zoals 'Emily In Paris' in alliteratie dient te worden uitgesproken weet ik niet, dat laat ik aan u. Het gegeven voor de serie klinkt heel interessant, een meisje, of liever gezegd een prinses, Lena (Jessica Lord), wordt uit 1905 plots naar 2018 getransporteerd doordat haar vriendje, Henri (Christy O'Donnell), zonder dat hij dat weet uit een familie van tijdreizigers komt en haar een ketting geeft waardoor dat gebeurt. De uitwerking ervan had wat mij betreft beter, of liever gezegd wat geloofwaardiger gekund. 

Beurtelings zijn we in 2018 en 1905 waar Henri alles op alles zet om Lena weer terug te halen, achterna gezeten door de Timecollectors. Het grootste gedeelte van de setting is in en om de balletschool van de Opéra de Paris, want Lena is balletdanseres. Het is een tiener-comedy-drama-science fiction verhaal, alle clichés worden uit de kast gehaald en er wordt natuurlijk veel gedanst. Voor de wat moeilijkere balletdansen zijn er bodydoubles, dat vermoeden had ik al en het wereld wijde web bevestigde dat. Ik merkte het aan hoe die dansscènes zijn gefilmd. 

Veel gebeurtenissen in de verhaallijnen hebben heel wat haken en ogen. Lena heeft bijvoorbeeld helemaal niet zoveel moeite om zich aan het leven van meer dan honderd jaar later aan te passen, ze heeft binnen no time een mobiel en maakt filmpjes. En als Henri dan in de toekomt aankomt rent ie over straat langs auto's en andere zaken die hij helemaal niet kent, maar verblikt of verbloost niet. Maar ondanks dat is het wel een vermakelijke serie om te zien, misschien ook wel omdat het allemaal wat simplistisch wordt voorgesteld. Er zijn drie seizoenen van, gemaakt tussen 2018 en 2020, en seizoen één is sinds vorig jaar op Netflix te zien. Een aanrader? Het is wat eendimensionaal, maar het verhaalgegeven is wel weer grappig, dat ik er toch naar blijf kijken. U moet maar zien wat u ermee doet.

Lena en Henri. 

Rory J. Saper (Max), Hannah Dodd (Thea), Hiran Abeysekera (Dash), Eubha Akilade (Ines),
Castle Rock (Jeff) en Jessica Lord (Lena).

Hilarisch in de serie zijn de Timecollectors:
Luca Varsalona (Clive), Seán Óg Cairns (Frank) en Lawrence Walker (Pinky)