Vandaag, 12 april, is het de Internationale Dag van het Straatkind. Deze dag is bedoeld om aandacht te vragen voor het grote aantal kinderen dat op straat woont. En dat doet zich niet enkel voor in derdewereldlanden.
De vraag die bij een ieder op de lippen lag de afgelopen periode was hoe het zou aflopen met de kast die ik bij VidaXL had besteld en waarvan ik, na eerder al twee kasten te hebben aangeschaft en ontvangen, nu een halve kast had. Het heeft twee weken van mailtjes heen en weer sturen en zelfs een formulier invullen geduurd. Vorige week vrijdag was het laatste antwoord dat ik kreeg, dat binnen twee werkdagen de andere helft van de kast toch echt bij me moest zijn, ik zou daarover bericht krijgen wanneer het geleverd zou gaan worden. Donderdag maar es even gebeld met de klantenservice, daar werd me verteld dat het pakket woensdag was geleverd. "Nee hoor" antwoordde ik terug. Ze ging het nakijken, het was bij de buren afgegeven. Zou je nu niet omvallen? Geen bericht dat ze zouden komen én geen berichtje in de brievenbus dat het bij de buren was afgeleverd. Ik kan daar niet mee omgaan, zulke slechte communicatie. In de buurtapp even gevraagd en jawel hoor, het stond bij de buren.
Vanwege de komst van de Paxkasten moest ik een gedeelte van mijn schoenen in de seventieskamer plaatsen op schoenenrekjes. Dat waren geen fijne rekjes. Als ik er schoenen afpakte en er een trilling door het rekje ging gleden er schoenen af die in hun val weer andere schoenen meenamen (zie foto 1). Ook als ik de deur van de kamer iets te enthousiast dicht deed hoorde ik het geluid van vallende schoenen. Op een gegeven moment was ik het zat. Er moest toch iets van schoenenkasten zijn, en voilà, zo kwam VidaXL in beeld. Eerst twee kasten besteld, maar een derde kon er ook nog naast en die heb ik dan met veel vertraging donderdag in elkaar kunnen zetten. Dat ziet u op foto 2. Als een kind zo blij!
 |
| Voor.... |
 |
| ....en na. |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten