Het stuk is gemaakt naar het boek van Daniel Glattauer, vertaald in 23 talen en in Duitstalige gebieden verwerkt tot toneelstuk. Nu dus ook in Nederland.
Het verhaal gaat over twee mensen die bij toeval met elkaar in contact komen via e-mail en er een maandenlange e-mail wisseling ontstaat, ze worden digitaal verliefd zijn beurtelings uitgelaten en onzeker, vragen zich af of de fantasieversie die ze van elkaar gemaakt hebben wel strookt met de werkelijkheid, weten niet of ze elkaar wel wíllen ontmoeten, kortom intimiteit en afstand heel dicht bij elkaar.
Ik vond het een enorm leuke en goed gespeelde voorstelling, Loes en Waldemar speelden samen maar eigenlijk solo omdat ze reageerden op elkaars e-mails zonder daadwerkelijk persoonlijk of fysiek contact.
Vele hilarische momenten, blijdschap, wanhoop, verdriet, verlangen , angst, alle emoties kwamen voorbij in een stuk dat heel goed werkelijkheid zou kunnen zijn.
Aanrader dus begrijp ik. Zal ik me dan maar over mijn theatervrees heenzetten en gaan?
BeantwoordenVerwijderenMet een man die theaterwerk ambieert is het überhaupt handig om je over die vrees heen te zetten.
BeantwoordenVerwijderenje schrijft dat het goed mogelijk is dat dit zou kunnen gebeuren maar ik heb zo mijn vermoeden dat dit ook echt gebeurt dat digitaal verliefd woorden er woord toch al getrouwd en kinderen geboren ja uiteraard na de echte ontmoetingen heeeee
BeantwoordenVerwijderen