Bezuinigen, túúrlijk! Maar niet bij mij....

Het valt me op dat iedereen het er wel over eens is dat er bezuinigd moet worden ten einde de begrotingstekorten weer op orde te krijgen, maar dat niemand wil dat er bij hem/haar of de branche waarin men werkzaam is bezuinigd gaat worden. Stakende leraren, schoonmaakpersoneel, dokters roepen allemaal om het hardst dat er in hun branche zeker niets te bezuinigen valt.

Ook aan de kantinetafel op mijn werk valt zo het één en ander te beluisteren:
Ik ben van mening dat het hebben van kinderen een keuze is, zo hoorde ik collega X klagen over het feit dat de kinderopvang duurder wordt, en dat haar zus die werkeloos is een 'lastig' kind heeft en die op de kinderopvang had gedaan alleen om die reden, maar daar nu ook meer voor zal gaan moeten betalen. Hallo, het is HAAR lastige kind, dus HAAR probleem volgens mij.

Collega Y was hevig verontwaardigd dat ze waarschijnlijk meer zal moeten gaan betalen voor haar goedkope huurwoning vanwege het feit dat ze boven een bepaald bedrag verdienen.
Toen ik zei dat ik dat rechtvaardig vond, kreeg ze een kleur van opwinding en verkondigde dat ze er al 32 jaar woont en ook nog een huis in het buitenland te onderhouden had.
Ik antwoordde dat ze dan geboft had al die jaren en dat ze juist van het uitgespaarde geld dat huis in het buitenland had kunnen bekostigen.
Een andere collega viel me bij en zei dat mensen met minder te besteden dan zij nu gedwongen in een duurder huis zitten. Haar antwoord was: "Die krijgen toch huursubsidie"
Het is duidelijk niet één van de slimste mensen, en zo zijn er zoveel die alleen naar zichzelf kijken en niet het grote geheel zien.

Niemand vind het leuk om in te leveren, ik vind het ook niet leuk om zo hysterisch veel aan een ziektekostenverzekering te betalen, omdat ik er, gelukkig, geen gebruik van maak, maar ik ga er van uit dat het geld goed besteed is om iedereen van goede gezondheidszorg te voorzien.

Mensen blijven me verbazen.