Ik hou van de verhalen van toen en nu van de klasgenoten, de foto's van hoe ze er vroeger uitzagen, kortom een uurtje genieten en soms een traantje wegpinken.
Ondanks dat ik een nostalgische inslag heb, ik op het obsessieve af smul van verhalen, foto's en hernneringen van vroeger, 'toen alles zoveel beter was', zal ik nooit meedoen aan het programma mocht dat aan de orde zijn. De reden is simpel, de herinnering is mooier dan dat het in werkelijkheid was of zoals het nu is. Ik heb dat meerdere malen al meegemaakt met mensen en plaatsen die je na lange tijd weer ontmoet of bezoekt. het valt altijd tegen, en dat wil ik mezelf zoveel mogelijk besparen.
De reden van de deceptie is simpel, ten eerste speelt je herinnering je parten omdat het de werkelijkheid vedraait, daarnaast zijn er daadwerkelijk dingen veranderd, die je, omdat je het voor ogen had zoals het toen was, nooit een verandering ten goede vindt.
Daarnaast was je toen jonger en beleefde je de wereld en mensen om je heen op een heel andere manier dan nu.
Voor mij blijven m'n klasgenoten van de lagere school dus altijd 12 jaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten