Going home

Omdat ik pas in de middag terug zou vliegen, had ik mijn bagage bij het hotel gestald na uitgecheckt te hebben. Ik had nog een halve Oxfordstreet te gaan, de kant met de warenhuizen. Altijd leuk om doorheen te lopen, ook al kon ik niets meer kopen, omdat er geen speld meer bij kon in de bagage. Bij wijze van spreken, want een speld mag sowieso niet mee, omdat je ermee kunt steken, maar dit geheel terzijde.

Selfridges is mijn favoriet, vernieuwend en toch ook authentiek. Een prachtige boekenafdeling, en ze hebben er een afdeling met vinyl platen. Daarnaast natuurlijk geweldige kleding waar ik alleen maar naar mocht kijken. Aan het eind van Oxfordstreet ligt Hyde Park, en het was zo de gewoonte geworden om in een park te lunchen, dat ik het de laatste dag ook weer gedaan heb.

In het begin van de middag mijn valiesjes opgehaald bij het hotel en op weg naar het vliegveld gegaan. Ruim op tijd, maar ik hou niet van haasten en mocht er eens iets tegen zitten was het nog te ondervangen.

Nou de reis ging voorspoedig, eenmaal op het vliegveld op naar het inchecken. Het doorzichtige nécessaire wat in Nederland nog deining gaf, daarover werd hier zelfs niet eens met de ogen geknipperd. Toch begaf ik me onbewust op weer een ander ongeoorloofd pad. Ik was nog bezig met mijn riem om te doen en schoenen aan te trekken, dit vergde enige tijd. Ik had fabuleus schoeisel aan, alleen het uit- en aandoen is nogal een gedoe. Een beveiligingsdame riep: "To whom belongs this suitcase?" "It's mine" antwoordde ik met anderhalve schoen aan en een rood hoofd van inspanning."Er zit een pot in" zei ze. Ik vertelde dat dat klopte. Ik had namelijk een pot jam gekocht om 's morgens een broodje te eten voor ik de dag ging aanvaarden, en er was nog over. De koffer moest open, en wel zo dat ze kon zien wat ik deed, zelf ging ze op zoek naar de pot. Die kon niet mee, want jam geldt als vloeistof en er was nét te veel van over om het mee te mogen nemen. De pot bleef dus daar. Jam is een vloeistof mensen, onthoud dat. 

Nu kon ik in alle rust wachten op boarden en de vlucht naar Nederland. Ik heb het al eens eerder gezegd dat ik het stukje niemandsland, wat het vliegveld na het inchecken is, altijd bijzonder blijf vinden. Ik had er zin in weer naar huis te gaan, vier dagen weg zijn is precies goed voor mij. De reis ging goed, met een voor een derde gevuld vliegtuig. Het thuiskomen was fijn, want zoals ik vertelde in de toespraak tijdens de uitvaart van mijn moeder, zijn er bepaalde dingen die ik doe om de simpele reden dat mijn moeder het ook altijd zo deed. Één daarvan is voordat je op reis gaat je zorgt dat het huis helemaal schoon en opgeruimd is, dat maakt het thuiskomen extra fijn.