Een hart vol Den Haag

Gisteren zou ik in Den Haag op koffievisite gaan om me in de namiddag bij Jan-Willem, de weduwnaar van Ellen, te vervoegen om samen te gaan eten in de Haagse binnenstad. Om plausibele redenen werd de koffievisite afgezegd, maar ik ben niemand als ik dat niet kan ombuigen naar iets anders, dus besloot ik om een trip langs de Herinneringslaan te maken. Ik ging met de trein en stapte bij station Moerwijk uit om met de tram naar de Leyweg te gaan, om zo eens aan de andere kant de wijk van mijn jeugd in te stappen. De Leyweg was vroeger de levensader van de wijk, maar, om in die termen te blijven, is nu aardig verkalkt. Dat wist ik, maar toen ik uitstapte zag ik een monstrueus gebouw met een enorme punt waar vroeger het markante MTS-gebouw stond met de blauwe ramen. Alsof een dolk in mijn hart....maar nee, zo wilde ik de dag niet ingaan. Het weer was heerlijk en ik besloot toen en daar dat ik me ging focussen op de zaken die nog wel waren zoals ik het kende in plaats van telkenmale mijn parels te grijpen bij dat wat verloren is gegaan in de tijd. Precies op dat moment hoorde ik een dame aan de telefoon zeggen: "Ik weet het niet of dit de Hengelolaan is, ik sta bij een groot gebouw..." (dat lelijke gebouw). Ze stond bij de Melis Stokelaan, zoals de Hagenaars onder u al begrepen. Ik liep naar haar toe en vertelde waar ze heen moest. Bam! In één klap was ik weer Hagenaar en helemaal weer thuis in mijn eigen wijk. Wat volgde was een heerlijke dag vol met herinneringen.

Eerst die vermaledijde Leyweg over waar ik toch nog wat plaatjes kon schieten van gebouwen die er nog steeds waren. Het winkelaanbod wat vroeger zo grandioos en divers was is nu echt te triest voor woorden. Het leek ook korter dan ik me kan herinneren, maar dat is natuurlijk niet zo. De kerk staat er nog en zal ook blijven staan want rijksmonument. De bioscoop Euro Cinema is er niet meer, er staat nu een heel hoog flat, die dan nog wel de naam Lumière draagt als verwijzing. Maar eerlijk is eerlijk, het lijkt me er mooi en goed wonen. Rechtsaf de Holtenstraat in en dat is thuiskomen. Een stukje verderop is de straat waar ik als kind heb gewoond, de Hellendoornstraat. Toen ik er woonde vond ik het samen met de Wijhestraat al een soort enclave en nu ik even op het muurtje bij het voormalige kleuterschooltje zat ervoer ik dat weer, wat een rust. Vervolgens ben ik door de wijk gaan dwalen wist nog waar vroegere klasgenootjes gewoond hebben, ben even de Vreeswijkstraat in geweest waar de moeder van Edwin nog woont, ik wist alleen niet meer welk nummer. Die woningen zijn ook allemaal nog precies als toen.

En altijd loopt mijn wandeling erin uit: de lagere school wat gelukkig nog steeds als school dient, nadat het eerst op de nominatie stond om gesloopt te worden. Daarna het Zuiderpark in waar we vroeger zo dichtbij woonden dat het gewoon was en ik er eigenlijk enkel kwam als ik er door moest om ergens heen te gaan. Maar nu zag ik pas weer hoe mooi het eigenlijk is en niet onderdoet voor de door mij zo bejubelde parken in Londen. En nogmaals het weer en het jonge lentegroen werkte natuurlijk erg mee. Ik had nog tijd over en ben toen richting Zuidlarenstraat gegaan, maar dat is onherkenbaar geworden, de sportvelden zijn weg en bebouwd, alle winkels die er waren zijn weg en er is allemaal nieuwbouw gekomen. Ook de school waar ik een jaar lang heb opgezeten in de Exloostraat is verdwenen. Tijd om richting Jan-Willem te gaan.

Bus 23 naar Rijswijk, uitstappen bij het theater en dan is het een klein stukje lopen naar waar hij woont. Even wat gedronken en bijgekletst om vervolgens met de tram naar de Haagse binnenstad te gaan waar hij bij een nieuw restaurant Seasons had gereserveerd. Gelegen aan de Lange Houtstraat, hartje stad. Het was een heerlijk diner en een kers op de taart van deze geweldige Haagse dag. Jan-Willem heeft me nog even het advocatenkantoor laten zien waar hij werkt, gelegen naast theater Diligentia aan het Lange Voorhout. Het warme hart van Den Haag. En mijn Haagse hart was weer helemaal vol, mijn oude wijk waar, als je goed kijkt, veel nog is als het was en daarbovenop nog de allure van het chique gedeelte van de binnenstad. Je haalt de man wel uit Den Haag, maar je haalt Den Haag nooit uit de man.

Het monstrueuze gebouw wat een stadsdeelkantoor is.

Altijd veel groen in de wijk geweest. 

Het Zuiderpark.