Het was in de nazomer van 1987 en ik was was verliefd, en deze keer bleek het wederzijds en kwam het doodenge moment dat ik De Ouders ging ontmoeten. Vanaf moment één werd ik allerhartelijkst ontvangen, maar toch weet je als jongmens niet of De Ouders jou wel zien zitten als het vriendje van hun kind, maar bij het afscheid nemen zei de vader terwijl hij mijn jas van de kapstok pakte: "Die zal hier nog wel vaker hangen". Die ene zin betekende voor mij: het zit goed. Helaas heb ik vader Roskam maar heel kort meegemaakt want in januari 1988 is hij plotseling overleden. Ik verkeerde in een familie en met een geliefde in rouw, zo heel aan het begin van een relatie was dat best wel moeilijk, want wat had ik nou nog meegemaakt?
Toch sloegen we er ons doorheen en de weekenden bracht ik door bij geliefde en moeder Roskam die algauw ma Roskam werd. Ik heb haar leren kennen als een heel warme, vriendelijke en gastvrije vrouw, het was er altijd gezellig, op zaterdag keken we gezamenlijk tv en dat waren dan de programma's die de hele week waren opgenomen onder het genot van koffie, drankjes en heel veel lekkers. Ik geloof dat ik zelfs op een bepaald moment de sleutel van het huis kreeg. Ze kon heerlijk koken en prachtig bloemschikken, daar gaf ze ook les in. Ik heb heel dierbare herinneringen aan die jaren. Toen de kennismaking met mijn ouders aan de orde was bleek dat ook zij het met elkaar goed konden vinden. Ma Roskam en mijn moeder waren van hetzelfde geboortejaar precies één maand na elkaar.
Na zes jaar bleek het voor verloofde en mij toch beter om ieder onze eigen weg te gaan. En het bijzondere is dat het contact met ma Roskam bleef. Sterker nog, door haar heb ik destijds een geweldig leuke woning kunnen betrekken, na eerst een half jaar op een hysterisch duur appartementje in de binnenstad van Rotterdam gewoond te hebben. Zij kende de dame die er beneden woonde en die had stem erin wie er boven haar kwam en ma Roskam droeg mij voor en binnen no time verhuisde ik weer naar Rotterdam Noord, de Orchideestraat. Een buurt die ik kende omdat het dezelfde buurt was waar zij ook woonde. Later is het contact met voormalige verloofde ook weer enigszins hersteld, wat werd bemoeilijkt door wederzijdse jaloerse nieuwe liefdes, eerst die van verloofde en toen dat voorbij was die van mij. Maar uiteindelijk zijn we goed met elkaar, verloofde is al jaren gelukkig met een geliefde en ik ben dat ook zonder.
We houden elkaar bij tijd en wijle op de hoogte en zo vernam ik dat Ma Roskam op een gegeven moment niet meer op zichzelf kon wonen en verhuisde naar een verpleeghuis. En hoewel er aan de buitenkant niets te zien was, ze bleef dezelfde mooie vrouw die ze altijd is geweest, hulde haar geest zich steeds meer in de mist. Nog voor corona ben ik een keer mee geweest op bezoek, ik had haar toen een paar jaar niet meer gezien, maar ze herkende me meteen. Toch ging ze steeds meer achteruit en hebben haar kinderen gedaan wat ze konden en voor haar in de bres gesprongen als dat nodig was, zoals zij dat heel haar leven voor hen heeft gedaan.
Vorige week kreeg ik het bericht dat ze op 4 april is overleden. En dat op 11 april de uitvaart in besloten kring heeft plaatsgevonden. Ze heeft de mooie leeftijd van 96 jaar bereikt. Ik voel me bevoorrecht dat ik deze fantastische vrouw heb mogen kennen, wat een geweldig leuke herinneringen en wat heb ik me altijd ongelooflijk welkom gevoeld in haar huis en haar leven. Een mooi mens is niet meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten