Oudejaarsdag

Gisteren begon m'n oudejaarsdag met herinneringen van Facebook waaruit naar voren kwam dat ik, tot nog toe, drie keer met mijn verjaardag in Londen was. De eerste keer was in 1997, dat was tevens mijn eerste keer in Londen. Ik was met een goede vriend uit die tijd en ik zat een beetje in een wat aleatoire periode. De tekst van het liedje 'Do You Know Where You're Going To' vat het gevoel van die tijd heel goed samen: 

Do you know where you're going to?

Do you like the things that life is showing you?

Where are you going to?

Do you know?

Do you get what you're hoping for?

When you look behind you, there's no open door

What are you hoping for?

Do you know?

En nee, dat wist ik dus allemaal niet zo goed. Ik was, na een tweede beëindigde relatie, anderhalf jaar daarvoor, weer een tijdje single, maar ik voelde toch die maatschappelijke druk dat je samen moest zijn om een gelukkig leven te hebben, ook al was ik daar zelf niet zo van overtuigd, wat resulteerde dat ik me enigszins afsloot van het sociale leven. In Londen kwam ik wat meer los, er was zelfs een vakantieromance met een local, en kwam ik terug met een hernieuwde kijk op zaken. Dat bracht me het al eerder gememoreerde jaar 1998 en de aanloop ernaar toe, alsook een derde verloofde, waarna ik het zeker wist: Dit gaan we dus niet meer doen. 

De tweede keer in Londen met mijn verjaardag was in 2011 op uitnodiging van vrienden die het als verjaarscadeautje voor me hadden geregeld. Talitha was één van hen en met haar ben ik tot op de dag van vandaag nog innig bevriend. Gisteravond, mijn oudejaarsavond, hebben we samen heerlijk gedineerd bij restaurant Chung, waar ik in december met Robert heb gegeten en toen meteen tegen haar zei: daar moeten we zeker ook eens heen, en wat is een beter moment dan oudejaarsavond, met name omdat ze op dinsdag, wat mijn oorspronkelijke plan was, dicht zijn. 

De derde keer was in 2015, het jaar dat ik, na 20 jaar 29 te zijn geweest, moest gaan uitmaken of ik dat bleef of dat ik de sprong van 29 naar 50 ging maken. Dat was een ontdekkingsreis die ik alleen moest maken. Alleen in Londen in een geweldig hotel, het was prachtig weer, de stad was vertrouwd maar tegelijkertijd ook uitheems genoeg om nieuwe dingen te ontdekken. Ik ging erheen als 29 jarige en kwam terug als een contente vijftiger. Het was goed zo, ik omarmde het leven van een man op middelbare leeftijd die de weg naar het bejaardendom, met rugklachten en een lichaam dat steeds meer een eigen leven gaat leiden, aflegt, soms met kordate pas dan weer strompelend, maar immer positief en zichzelf en de wereld om hem heen niet zo serieus neemt. Op naar de zestig!

1997 bij Madame Tussauds met Dame Edna Everage.
Let op die tasjes om m'n nek en middel. Hoezo? 

2011 met Talitha, André en Edo bij London Dungeon. 

2015 met de meegegeven cadeautje in de hotelkamer. 
Sans gêne met leesbril en ongestyled haar. 
Gemaakt met de zojuist verkregen selfiestick.