Maandagavond, mijn oudejaarsavond, kreeg ik, toen Talitha en ik aan het dineren waren, een geweldig leuk cadeau van haar. Wij gaan aan het begin van mijn vakantie in augustus een lang weekend naar de Hoge Veluwe in een prachtige bungalow in het bos, zodat we lekker kunnen wandelen maar ook naar musea in de buurt kunnen gaan. Terug naar de natuur, maar dan wel geciviliseerd, geen Will & Grace in de jungle. Een heerlijk vooruitzicht!
U weet dat ik mijn verjaardag nooit vier, maar het is niet zo dat ik, zoals iemand die ik gekend heb, onderduik en ronduit vijandig word als men mij op wat voor manier dan ook eraan herinnert. Het is meer dat ik niet in het centrum van de aandacht wil staan, maar welgemeende felicitaties zijn altijd leuk en ook welkom. Ik was gisterochtend nog in Schlafanzug toen de bel ging en er bloemen werden bezorgd van mijn werk. Hoe leuk en lief is dat? De dag begon dus al feestelijk. Er waren natuurlijk ook verjaardagkaartjes en de felicitaties via Facebook en WhatsApp. Ik had met mijn zus afgesproken dat ik bij haar koffie ging drinken, waarbij ik vanzelfsprekend gebak meebracht, want het aloude gezegde 'wie jarig is trakteert' blijft natuurlijk van kracht. Dit omdat mijn zus niet zo mobiel is. Het weer was goed, dus ben ik op de fiets naar het dorp naast me gefietst (voorzichtig want gebak) en heb een paar gezellige uren gehad waar we weer fijn hebben kunnen kletsen over vroeger en de mensen die we hebben gekend van wie er zoveel ons al ontvallen zijn. Ik kreeg van haar een envelopje om zelf wat te kopen en ze had nog wat leuke dingen voor aan de muur op de lanai.
's Middags lekker thuis geweest op de lanai gezeten en de spulletjes opgehangen. 's Avonds een leuke film gekeken op Netflix, kortom een smooth day, helemaal zoals ik mijn verjaardag graag doorbreng. Maar er komt nog wat aan, want toen Rick, Chris en Talitha bij me waren afgelopen zaterdag om naar het Eurovisie Songfestival te kijken, vroeg Chris of ik nog wat aan mijn verjaardag deed, wat natuurlijk een retorische vraag is, want mijn laatste verjaardag die ik heb gevierd was ergens in de vorige eeuw. Maar hij vond toch dat er bij stilgestaan moest worden. Zij zijn tot en met donderdag de stad uit, maar ik dien me vrijdagavond in de stad op een bepaald tijdstip te melden, dan gaan we met z'n vieren ergens eten, tenminste dat vermoed ik. Ik laat me verrassen, daar ben ik normaliter niet zo van, meer van de geplande spontaniteit, maar deze mensen vertrouw ik blind. Ik zal niet ineens moeten abseilen van de Euromast of iets afschuwelijks van dien aard. U hoort het nog wel.
 |
| De bungalow op de Hoge Veluwe. |
 |
| Het interieur. |
 |
| De mooie bloemen van m'n werk. |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten