Dicht

In Den Haag werd in de snel groeiende wijk Morgenstond aan de Leyweg op 26 oktober 1960 een V&D-vestiging geopend door de toenmalige directeur Anton Dreesmann himself. Ter gelegenheid daarvan waren er 13 sleutels verstopt in de omgeving van het pand. Naar schatting 75.000(!!) mensen zijn 's-avonds op zoek gegaan om een sleutel te vinden. Over een afstand van vijf kilometer stonden auto's geparkeerd. De eerste prijs was een jaar lang wekelijks boodschappen doen in de supermarkt voor ƒ20,-, de tweede prijs een jaar lang wekelijks boodschappen doen voor ƒ10,- en de derde prijs een half jaar lang boodschappen voor ƒ10,-, de overige sleutels waren goed voor een cadeaubon.

Gisteren bereikte mij het bericht dat V&D Leyweg op 1 februari 2015, na bijna 55 jaar, de deuren zal sluiten.'De ontwikkeling van winkelcentrum Leyweg in de afgelopen jaren heeft voor V&D onvoldoende gebracht met als resultaat achterblijvende resultaten. ook biedt de situatie geen uitzicht op een verbetering in de toekomst'. De medewerkers in vast dienstverband kunnen gelukkig worden herplaatst.

Dit laatste gezegd hebbende kan ik nu met overslaande stem van emotie roepen: "Waarom steekt men niet meteen een mes in mijn hart?" De Leyweg was hét centrale punt in de wijk toen ik er als kind opgroeide, een prachtige winkelstraat met aan weerskanten de mooiste en leukste winkels en als kers op de taart was daar een V&D vestiging, daar heb ik als opgroeiend kind menig uurtje doorgebracht, daar deed mijn moeder haar dagelijkse boodschappen (V&D heeft heel lang een eigen supermarkt gehad). Het was een soort tweede thuis. "Ik ga even naar V&D!" en daar struinde ik de platenafdeling af, las tijdschriftjes, kocht er mijn schoolspullen, deed wel eens boodschappen voor mijn moeder, en toen ik net op mezelf woonde, ook in de wijk, deed ik er mijn eigen boodschappen. Ik heb er zelfs nog 7 jaar gewerkt, en nu is dat allemaal ineens voorbij, moet alles dan zomaar verdwijnen? Is er dan niets meer heilig? Moeten alle plekken uit mijn jeugd van de aardbodem weggevaagd?

De Leyweg is, zoals al valt op te maken uit de reden om V&D te gaan sluiten, de Leyweg niet meer, de bioscoop Eurocinema, destijds nog geopend door koningin Juliana is al jaren een slooppand, het winkelaanbod is in de loop der jaren niet om over naar huis te schrijven, en heel het winkelcentrum voetgangersgebied maken heeft ook meer kwaad dan goed gedaan, dus de neerwaartse spiraal was al ingezet, maar de sluiting van V&D volgend jaar zal de doodsteek zijn. Ik zal het met mijn herinneringen moeten doen en die zijn heel fijn, in mijn gedachten zal ik nog menigmaal door de Leyweg en de V&D van toen dwalen. Vanzelfsprekend zal ik dit jaar nog één keer terug gaan om afscheid te nemen van een stukje jeugdsentiment.

V&D net na de opening, later zouden er veel meer winkels bijkomen, op de middenberm waar de auto's staan kwamen kiosken. Onder de woningen was de supermarkt gesitueerd, destijds de grootste van Nederland