Weer thuis

Bijna 2 weken na haar ziekenhuisopname is mama gisteren weer thuis gekomen. Maandag was mijn zus Els druk in de weer met de voorbereidingen, stofzuigen, thuiszorg regelen, taxi bestellen, boodschapjes doen voor de eerste dagen, toen ze met scooter en al weer eens werd geschept door een auto, scooter total loss, boodschappen over straat en zij zelf, wonder boven wonder, licht gewond. Twee gebroken tenen een ontwrichte duim en geschaafde knieën. De tijd is nu voor haar gekomen om zich niet meer per scooter te gaan verplaatsen omdat dit niet de eerste keer is, geluk bij dit ongeluk was dat het niet haar schuld was en de bestuurster van de auto ook direct de schuld op zich nam.

Nu deed zich dus een calamiteit voor want mama werd gisteren uit het ziekenhuis ontslagen, en Els kon vanzelfsprekend nu even niet in actie komen, dus werd ik ingeschakeld. Oplossingsgericht als ik ben opperde ik de mogelijkheid die voor iedereen de minste aanpassingen zou vergen, mama nog één nachtje in het ziekenhuis, dan kon ik haar woensdag op mijn vrije dag ophalen. Maar zo werkt dat niet, die flexibiliteit is in het ziekenhuis onbekend, zodat moest worden overgegaan op plan B.

Plan B hield in dat ik collega Sophie thuis(!) opbelde en haar het probleem voorlegde en in eerste instantie zou ik dan mama ophalen en dan daarna gaan werken, maar tijdens ons gesprek kwam er uit naar voren dat ik beter mijn dag kon omruilen, en dinsdag vrij nam in plaats van woensdag. Dat dit de betere oplossing was bleek uit het feit dat ik om 4 uur 's-middags mijn huis weer binnenstapte.

Ik heb alles op mijn gemak kunnen doen, mama ophalen, de post van de laatste dagen even nagekeken, bij de huisarts langs geweest om een afspraak te maken om de nietjes (ja, nietjes) donderdag uit haar been te laten verwijderen, de vernieuwde medicijnlijst bij de apotheek afgegeven, boodschapjes gedaan voor de komende dagen. Onderwijl had nicht Leonie alvast het eten voor 2 dagen zo ver klaar gemaakt.
Mama had even geoefend of ze met rollator en al zich in de badkamer annex toilet kon begeven (Ja!) en of ze zelf haar bed in kon komen (Ja!). Els en Leonie hebben alles zo geïnstalleerd dat mama overal bij kan.  's-Avonds en 's-morgens krijgt ze bezoek van de thuiszorg, dus was alles tot in detail geregeld.

En mama zelf? Die was heel blij dat ze weer thuis was, lekker weer in haar eigen relaxstoel, ze moet de komende tijd natuurlijk met haar benen omhoog zitten. Ze kan weer TV kijken en haar boeken lezen, daar kon ze zich in het ziekenhuis niet goed op concentreren. En 's-avonds weer in haar eigen bedje, want dat ziekenhuisbed vond ze maar niks. En zoals de verpleegster al zei tijdens het afscheid van de zaal: "U bent een sterke wilskrachtige dame, het gaat helemaal goed komen met u" En zo is het!

Mama met de beentjes rechtuit weer fijn in haar eigen stoel.