Opname

Opeens realiseerde ik me dat ik nog nooit betrokken was geweest bij een ziekenhuisopname, dat het gisteren voor de eerste keer was toen ik samen met mijn zus onze moeder naar het ziekenhuis bracht om opgenomen te worden voor de operatie vandaag. Opname is een ander woord voor wachten is mijn opinie nu ik het eens heb meegemaakt.

Eerst melden, even wachten, vervolgens naar de apothekersbalie voor de medicijnlijst, even wachten, daarna werden we opgehaald door een gastvrouw die ons naar de etage bracht ons van koffie voorzag, even wachten, een (leerling) verpleegster kwam een intakegesprek houden we werden naar de zaal gebracht en konden moeders tas uitpakken, even wachten, er werd bloeddruk gemeten en toen kwam het hele lange wachten (anderhalf uur) voor bloedafname.

Toen de dame uiteindelijk verscheen pakte ze een hele hand buisjes waarop mijn moeder, ondanks de nervositeit voor alles wat er gebeuren gaat, zei: "Zoveel?" "Ik ben gisteren speciaal moeten komen voor 7 buisjes bloed af te geven, dat moest per sé twee dagen voor de operatie". Er werd even gebeld en het bleek inderdaad niet nodig te zijn. "Communicatiestoornis" concludeerde de dame. We hadden dus anderhalf uur voor niets gewacht, en dankzij de alertheid van mijn moeder werden er niet onnodig nog meer buisjes bloed afgenomen. Verder viel me op dat alle medewerkers heel lief en begripvol zijn, zeker naar mijn moeder toe die het heel begrijpelijk moeilijk heeft met wat er gaat gebeuren.

Daarna nog even een verlate lunch gegeten en mama het aller, allerbeste gewenst en heel veel sterkte voor de operatie vandaag om half 10. De operatie neemt zo'n 5 uur in beslag. We beloofden haar er vanavond weer te zijn, ook al zal ze nog wel niet helemaal 'bij de tijd' zijn.

IJsselland Ziekenhuis