Indische repatrianten

In de jaren 50 van de vorige eeuw kwamen vanwege de onafhankelijkheid van Indonesië veel Indische Nederlanders naar Nederland, dit was op bevel van de Indonesische regering mede vanwege de agressieve politiek van de regering Drees jegens het pas onafhankelijke Indonesië. Ik weet dat deze mensen niet met open armen ontvangen werden. Plotseling besef je dat er in zestig jaar niet veel veranderd is. Maar daar waar de regering nu. terecht. vindt dat men waar het kan vluchtelingen moet opnemen, was daar in de jaren 50 nauwelijks sprake van.

De Partij van de Arbeid (!) destijds voorop hebben er alles aan gedaan om deze Indische Nederlanders te weren. Er was destijds het plan om deze mensen naar de jungle van Brazilië te laten 'emigreren', in een gebied langs de Amazone. "Want daar is een klimaat dat deze mensen eigen is", aldus B.W Haveman, de Nederlandse Hoge Commissaris voor de emigratie der Indische Nederlanders (PVDA) in de krant van 28 september 1954. Uiteindelijk is dat plan nooit doorgegaan.

Ik wist dat niet, net zoals ik niet wist wat ik onlangs heb gelezen op de site van Gerard de Boer:


...Veel Indische Nederlanders moesten zo hun geboorteland verlaten naar een vreemd land dat ze alleen kenden van verhalen en plaatjes in schoolboeken. Na aankomst in Nederland werden we ondergebracht in contractpensions waar wij door het Ministerie van Maatschappelijk Werk gedwongen werden een overeenkomst te tekenen om alle kosten voor het transport van Indonesië naar Nederland, het contractpension en het levensonderhoud zelf te betalen. Dat gold overigens ook voor de kosten van de winterkleding dat aan boord van de schepen was uitgereikt. Degenen die in Nederland spoedig werk hadden gevonden moesten 60% van het inkomen aan het Ministerie afgedragen.

Zo zijn wij in februari 1956 in Nederland aangekomen en opgevangen in contractpension Trio in Wijk aan Zee. Ondanks dat mijn vader vrij spoedig een baan had, is hij tot in de jaren '60 bezig geweest alles terug te betalen aan het Ministerie....

Ik ben met stomheid geslagen. Ik groeide op in het Den Haag van de jaren 70, waar veel Indo's woonden en in die tijd keek je als kind daar niet van op, maar ik heb nooit geweten dat zij zelf jaren lang hun gedwongen vertrek uit Indonesië en alle bijkomende kosten hebben moeten afbetalen. Ik kan daar niet over uit. Ik hoop dat meneer de Boer het niet erg vindt dat ik via mijn blog met een stukje van zijn tekst er aandacht aan besteed, maar ik kon het na het gelezen te hebben niet van me afzetten, en omdat er in die tijd op een andere manier werd omgegaan met nieuwsfeiten dan nu, en het in de Indische aard niet zat om veel misbaar te maken denk ik dat dit voor veel mensen van mijn generatie en jonger niet bekend is.