Geen paniek! Maak geen plannen voor searchparties. De titel van dit blogje verwijst naar de titel van een boek. Niet zomaar een boek, het is het nieuwste boek van Pim Lammers. Ja, die Pim die anderhalve week geleden genoodzaakt zag zich terug te trekken om voor de Kinderboekenweek het Kinderboekenweekgedicht te schrijven, omdat hij is bedreigd met de dood vanwege een verhaal, voor volwassenen, wat hij in 2015 heeft geschreven. Ik ga het hier niet nog een keer oprakelen, maar het komt erop neer dat uit extreem rechtse hoek passages uit het verhaal op de socials zijn gepost waarop de hooivork en fakkel-achterban met hun gebruikelijke scheldkanonnades gelardeerd met de onvermijdelijke taal- en stijlfouten helemaal losgingen. Lezen is überhaupt al te hoog gegrepen voor hen, laat staan begrijpend lezen. Dat werd pijnlijk duidelijk als je er zo es doorheen scrolde. Klok en klepel, u kent dat wel. En maar schreeuwen. Dat we nog niet zijn uitgestorven. Het is een godswonder.
Vanzelfsprekend heb ik het boek van Pim besteld en gisteren lag het in de bus. Het is een prachtig vormgegeven boek met 55 gedichten van Pim met mooie kleurrijke tekeningen van Sarah van Dongen. Op de achterkant staat te lezen:
'Deze bundel staat vol gedichten over de bijzondere band met broers, zussen, vaders, moeders,
opa's, oma's, ooms en tantes. Over de gesprekken die je hebt tijdens het eten. Over een tante
die geen man is maar ook geen vrouw. Over racen met je oom in een rolstoel. Maar ook over
stiekem verliefd zijn of over je oudere broer die ineens de deur van de badkamer op slot doet'.
Ik heb er even doorheen gebladerd en hier en daar wat gelezen. Het is ook voor volwassenen een leuk boek. Het is herkenbaar omdat je zelf ook ooit kind bent geweest. Pim weet heel goed de gevoelens van kinderen te beschrijven. Het zet je ook aan het denken, en daarom vind ik bij bundels als deze dat je de gedichten niet allemaal achterelkaar moet lezen, maar, als waren het bonbons, zo nu en dan eens één en te ervaren wat het met je doet. Geeft het een herinnering aan jezelf als kind? Ontroert het je, of moet je erom lachen? Word je uitgedaagd op een andere manier naar iets te kijken? En kinderen, voor wie het natuurlijk bedoeld is, zien het wellicht weer heel anders. Ik raad u dit boek ten zeerste aan, nu al, ook al heb ik maar een paar gedichten gelezen, als voormalig boekhandelaar heb ik er nog steeds wel kijk op, daar kunt u best op vertrouwen. Een waardevol cadeautje voor uzelf of voor een ander, een volwassene of kind. Ik eindig met een gedicht uit het boek, wat me ontroerde en me terugbracht naar mijn eigen kinderjaren.
Uit
Hij vertelt het aan tafel
tussen twee happen andijvie door:
'Het is uit'.
Hij geeft geen reden, zegt alleen
dat ik me niet zo aan moet stellen,
noemt me een 'jankerd' en 'klein kind'.
Papa probeert me te troosten.
'Zo gaan die dingen nu eenmaal',
'Dit is geen einde, dit is een nieuw begin'
en 'Hij vindt vast weer snel een nieuwe vriendin'.
Dat mag wel zo zijn,
maar na drie jaar en zeven maanden verkering,
was Lidewij, het ex-vriendinnetje van mijn broer,
óók een beetje van mij.
© Pim Lammers
Geen opmerkingen:
Een reactie posten