85%

Mijn vader hoorde ik vroeger wel eens zeggen dat je smaak met de jaren veranderd. Destijds vond ik dat een bespottelijk iets, maar gaandeweg moet ik toegeven dat de man gewoon gelijk had. De dingen die ik nu eet en drink, had ik vroeger nooit kunnen bedenken. Het is een lange weg geweest van het kind dat enkel maar spinazie lustte naar nu een middelbare man die je veel kunt voorzetten. Vroeger moest ik niet denken aan chocolade met nootjes en nu vind ik het heerlijk. Nog steeds als ik rode kool, doperwtjes of diverse bonensoorten eet, denk ik aan mijn moeder die als dat op het menu stond voor mij spinazie kookte. Van vroeger koffie met suiker en melk naar zwart is in etappes gegaan, ook alcohol ben ik pas laat gaan drinken, het is sinds een paar jaar dat ik bij het eten een glaasje wijn drink. En aangezien ik niet verslavingsgevoelig ben blijft het daar ook bij. 

Zo is het organisch ook ontstaan dat ik steeds minder vlees ben gaan eten. Er is nooit een aanwijsbaar omschakelmoment geweest van 'én nú eet ik geen/minder vlees'. Wel merkte ik een licht gevoel van walging als ik in de supermarktfolders de pagina's met vlees opensla of als ik voor het koelvak met rijen vlees sta. Als vanzelf ben ik steeds meer alternatieven van vlees gaan kopen en dat kan ook omdat er steeds meer keus is en het ook heel smakelijk is. Zo maakte ik gisteren pastasaus met veel verse groenten en rul gehackt van de vegetarische slager. Dit laatste doet niet onder voor gehakt en dient vooral voor het mondgevoel. Meteen wil ik me excuseren voor het gebruik van dat laatste woord omdat ik het een wat viezig woord vind, maar weet zo gauw geen synoniem. Het is maar om u een idee te geven.

Ik vermoed dat ik, wie had dat gedacht, toch een mens van deze tijd ben en meer in contact sta met de natuur en het universum dan ik zelf kan bevroeden en een soort van 'aanvoel' dat het anno nu om meerdere redenen echt niet meer kan om iedere dag vlees te eten. Er zijn om me heen ook steeds meer mensen die minder vlees eten of helemaal ermee zijn gestopt, vaak ook jonge mensen. En ik vind dat een mooi iets. Als ik het nu zou moeten inschatten denk ik dat mijn vleesconsumptie met 85% is verminderd. Bij pizza vind ik iets met salami of tonijn wel smakelijk en bij het uit eten gaan neem ik ook vaak een vleesgerecht, zeker een biefstukje bij Loetje wil er best wel ingaan, maar een normaal stukje. Mensen, vaak mannen, die een stuk vlees van 300 gram of meer eten, daar is iets mee, een Flintstonesyndroom of iets dergelijks. En als u me thuis uitnodigt eet ik gewoon vlees/gourmet/fondue/etc. mee. Ik heb ooit iemand gekend die op een licht passief agressieve wijze vegetarisch was, wat resulteerde in slachtofferrol gerelateerde awkward momenten in restaurants. Zo wil ik nooit worden, maar ik ben ook geen echte vegetariër, ik eet zoals gezegd nu en dan best een stukje vlees, maar veel en veel minder dan vroeger. Toen kon ik me een maaltijd zonder absoluut niet voorstellen. En al zou men mij nu zeggen dat ik nooit meer vlees kan eten, zou ik het niet erg vinden. Zoals mijn vader al zei, je smaak verandert met der jaren.