Als ik u vertel dat ik de voddenman nog heb meegemaakt, dan zult u denken dat ik ergens in de jaren dertig van de vorige eeuw geboren moet zijn. Maar in het Den Haag van mijn jeugd heeft de voddenman tot in de jaren tachtig deel uitgemaakt van het straatbeeld en mede ook het geluid ervan. Thuis werd de voddenman door ons lorrenboer genoemd.
Je hoorde hem al van verre aankomen met zijn paard en wagen, zijn verdragende stem riep luid: 'Vodduh..... áhwe rommééééééééél'. Was het heel vroeger alleen oude kleding die hij opkocht en weer doorverkocht voor het maken van o.a. papier. In het stadium dat ik de voddenman leerde kennen zag je van alles op zijn wagen liggen, en meestal werd hem dat gratis gegeven, het waren zaken die men kwijt wilde. Ik weet niet of zij nu een echt Haags fenomeen waren of dat er in andere steden van het land ook voddenmannen werkzaam waren.
Met enige verbeelding zou je de hedendaagse kringloopwinkels de voddemannen van deze tijd kunnen noemen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten