Er zijn een aantal artiesten waar ik, als er een nieuwe cd van uit is, die zonder er één nummer van beluisterd te hebben koop, omdat het gewoon gegarandeerde kwaliteit is. Rob de Nijs is daar één van. Ik ben ingestapt toen Rob speelde in de tv serie 'Kunt U Me De Weg Naar Hamelen Vertellen Meneer'. De tienersterrentijd daarvoor heb ik niet bewust meegemaakt, maar heb ik met terugwerkende kracht tot me genomen. Rob heeft een eigen geluid, of je nu één van zijn eerste singles uit 1962 hoort of een stuk van zijn laatste album, het is onmiskenbaar de Nijs. Naast die stem, herkenbaar uit duizenden, is er ook nog zoiets als tekstbehandeling, dat is ook niet iedereen gegeven, luister maar eens naar 'Geen Woord Van Liefde' een b kant van een single uit 1969, het zat er gewoon al vanaf het begin in, het weten hoe hij een tekst moest interpreteren.
De voornoemde serie 'Hamelen' en daarvoor 'Oebele' kunnen bestempeld worden als een soort comeback nadat door de opkomst van nieuwe en andere muziek het voor tienersterren wereldwijd zo vanaf halverwege de jaren zestig moeilijk was om zich te blijven handhaven. Die series waren voor Rob dan weer de opmaat voor een samenwerking met Lennaert en Astrid Nijgh en Boudewijn de Groot die met hem begin jaren zeventig twee prachtige albums maakten 'In De Uren Van De Middag' en 'Kijken Hoe Het Morgen Wordt'. Lennaert schreef met een schuin oog naar het immens populaire 'Hamelen' 'Jan Klaassen De Trompetter' en 'Dag Zuster Ursula'. Het publiek kon nu weer wennen aan de doorstart van Rob de Nijs als zanger met een volwassener repertoire.
Sinds die tijd heeft hij zich immer weten te omringen met toptekstschrijvers en topmuzikanten. Altijd met zijn tijd meegegaan en soms zelfs een stap sneller. Ik heb een aantal keer zijn theaterconcerten bezocht en dat was steevast een feest, Het publiek hing aan zijn lippen tijdens de ballades maar Rob toverde de zaal om tot een kolkende massa met 'Malle Babbe' en 'Jan Klaassen'. Het was jaren geleden bij zo'n concert dat ik de hand van Rob bij de eerste drie nummers wat zag beven, daarna was het weg. Ik dacht in mijn onschuld dat hij, ook al is hij een grote zanger met staat van dienst, misschien toch wat plankenkoorts had en even aan de zaal moest wennen. Nu weten we allemaal wat er aan de hand is.
Onlangs is zijn laatste album verschenen, een afscheidsalbum, ''T Is Mooi Geweest'. Dit album is vergezeld van een boek waarin mensen met wie hij in de zestig jaar die zijn carrière omspant heeft samengewerkt hun herinneringen aan het werken met hem ophalen. Wat naar voren komt is een man met een ongelooflijke passie voor zijn vak, niet altijd makkelijk voor anderen, maar ook zeker niet voor zichzelf. Alleen het beste is goed genoeg. De lat lag en ligt altijd hoog. Zal dit echt zijn laatste wapenfeit zijn? Alles valt en staat met zijn gezondheid, die stem is nog prachtig, daar zal het niet aan liggen. Bij een rasartiest als Rob kan het bloed zomaar kruipen waar het niet gaan kan. We gaan het zien. Hij heeft in ieder geval een waanzinnig groot oeuvre opgebouwd, ik heb het even voor u nagekeken, zelf ben ik in het bezit van 565 nummers, nee stukken, waarop Rob te horen is.
Voor mij is Rob al jaren één van de beste zangers van Nederland en nog niet zo heel lang geleden bij de presentatie van de Hamelen cdbox stond hij opeens enkele meters bij me vandaan. Hij was er naartoe gekomen met zijn vrouw en jongste zoon. Nee, ik ben niet naar hem toegegaan, en ja, het had gekund. Ik heb getwijfeld, ik hoef niet op de foto met hem maar een gesprek over zijn vak en de prachtige dingen die hij heeft gedaan en een complimentje omdat hij toch steeds als er iets van 'Hamelen' of 'Oebele' te doen is altijd acte de présence geeft had gekund. Maar hé, Rob de Nijs mensen! Op Willem-Alexander loop je ook niet zomaar af. Ik hou het wel bij een blogje.
 |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten