Ergens in maart of april heb ik in één van mijn eerste blogjes over de pandemie al medegedeeld dat ik het verdere jaar voor mezelf zou leegvegen omdat ik wel inzag dat het virus niet binnen een paar maanden verdwenen zou zijn. Ik voorzag de tweede piek na de vakanties, en daar hebben we nu nog mee te maken. Ergens vorige maand las ik al enige panikerende artikelen over 'en hoe nu met De Feestdagen?!' Ik was daar zelf nog niet mee bezig, en zoals gezegd het jaar is voor mij sinds maart blanco, dat is inclusief De Feestdagen. Ik dacht alleen maar hoe fijn het is voor al die mensen die ik in de loop der jaren heb gehoord over al die (zelfopgelegde) verplichtingen met De Feestdagen waar ze zo geen zin in hadden, die hoeven nu eens lekker helemaal niks! Maar ik kan mij niet aan de indruk onttrekken dat juist díe mensen nu weer aan het zeiken zijn dat De Feestdagen hen ook al door de neus geboord gaan worden. Mopperen om het mopperen veel Nederlandser wordt het niet.
Zo heb ik altijd begrepen dat vuurwerk afsteken iets voor kinderen was. Hoe weinig wist ik. Nu bekend is geworden dat er met oud en nieuw een vuurwerkverbod is merkte ik dat het juist volwassenen, meest mannen, zijn die daar erg onder gaan lijden. Daar waar ik meteen dacht: wat fijn voor de dieren en in de tweede instantie natuurlijk de werkelijke reden begreep om de ziekenhuizen tijdens deze pandemie te ontzien, heb ik menige man op tv en in de media zijn grote teleurstelling hierover horen uiten. Het 'man-maakt-vuur' is nog niet bij iedere man uit de 21e eeuw weg geëvolueerd. Het zullen waarschijnlijk dezelfde mannen zijn die nooit koken maar met barbecueën plots de speciale messen en tangen tevoorschijn halen om stukken vlees te lijf te gaan.
Nu moeten deze heren blijkbaar per se iets met lawaai en vuur, dus hebben ze het carbid schieten ontdekt. Carbid schieten. Dat is iets uit het oosten van het land, iets plaatselijk folkloristisch, net als brommers kieken. Ik stel me zo voor dat huwbare jonge mannen door de straten van het dorp lopen aangemoedigd door de huwbare jonge dames om in een weiland melk- en verfbussen gevuld met carbid tot ontploffing brengen. En nu willen de Johnny's en Delano's uit de prachtwijken in de binnensteden van de randstad dat ook gaan doen. Daar waar het carbid schieten in het oosten van vader op zoon wordt doorgeven, hebben de testosteron mannetjes in het westen geen idee. In plaats van een occasionele vinger die wordt afgerukt bij het afsteken van een vuurpijl, zullen bij het verkeerd hanteren van met carbid gevulde bussen volledige ledematen van de romp worden gescheiden. Ben bang dat ziekenhuizen het drukker dan ooit gaan krijgen.
De kinderen houden zich me hele andere dingen bezig dan vuurwerk. Zij hebben het pedojagen bedacht. Pedojagen. Dat is een soort computerspel, maar dan met echte mensen. Pubers zoeken middels het wereld wijde web contact met mannen van wie ze het vermoeden hebben dat zij wel eens pedoseksuele gevoelens zouden kunnen hebben. Met een aantal gaan ze zo'n man opzoeken en slaan hem in elkaar of vermoorden hem, zoals onlangs in Arnhem.
Laat ik er glashelder over zijn: kindermisbruik is walgelijk en het laagste van het laagste. Het bericht onlangs van die moeder uit Zeeland die haar twee dochters door haar vriend en vele andere mannen liet misbruiken en daar zelf een actieve rol in speelde, daar kreeg ik het koud van. Geen gevangenisstraf is lang genoeg voor zo'n wijf om over die kerels nog maar te zwijgen. Maar zij worden berecht zoals wij dat in een rechtstaat doen. Heksenjachten hebben we in de 18e eeuw achter ons gelaten. Toch zie ik tot mijn grote verbazing tussen de reacties op de acties van de pedojagers net even iets te veel waarin zij helden worden genoemd en zeer enthousiast worden toejuicht, met name veel vrouwen die in niet mis te verstane woorden duidelijk maken wat er met mannen waarvan, ik zeg het nog maar eens, enkel het vermoeden bestaat dat zij wel eens pedoseksuele gevoelens zouden kunnen hebben, gedaan moet worden. Gelukkig ook mensen die net als ik vinden dat het spelen van eigen rechter bij een beschaafd mens wonend in een democratie niet opkomt.
Ik ga De Feestdagen, net als voorgaande jaren, heerlijk introspectief doorbrengen. Ik kan het u ten zeerste aanraden, zeker nu de mogelijkheid daartoe u door de huidige situatie zomaar in de schoot wordt geworpen! Zo ziet u maar dat zo'n pandemie ook z'n goede kanten heeft, en ziet u dat nu niet, dan zeker als u uw gedachten en gevoelens eens gaat reflecteren, komt u ineens tot heel andere en misschien wel heldere inzichten. Het is in ieder geval beter en zinvoller dan carbid schieten of pedojagen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten