In mijn jeugd waren er twee televisiezenders, Nederland 1 en Nederland 2. De uitzendingen begonnen 's avonds en enkel op woensdag- en zaterdagmiddag was er kindertelevisie. Ik moest daar aan denken toen ik gisteren door de bizarre hoeveelheid programma's ging die Netflix aanbiedt om iets te vinden van mijn gading om zo voor het acht uur journaal wat weg te kijken. Dat was nog niet makkelijk.
Ik bedacht me ook dat ik vroeger met nog maar twee netten en vanaf 1988 drie netten meer tv keek dan heden ten dage met de godganse dag tv uit binnen- en buitenland. Ik ben een ouderwetse tv kijker, daarmee bedoel ik dat ik pas 's avonds als ik ga eten de tv aanzet. Overdag staat ie nooit aan, ik ken mensen wiens eerste gang, als ze uit bed komen, naar de televisie is om die aan te zetten om deze als laatste weer uit te zetten als ze naar bed gaan, of erger nog in hun slaapkamer verder kijken. Dat zou echt de horror zijn voor mij, dat constante lawaai en die beelden om me heen.
Zoals gezegd, onder het eten gaat ie aan, daarna het acht uur journaal, vervolgens hooguit nog één programma en dan is het wel klaar. En hoewel er meer aanbod is dan ooit tevoren heb ik enige tijd geleden een Netflix abonnement afgesloten omdat er niet zo veel meer aan is in mijn beleving. Nu beperk ik mezelf enigszins omdat ik enkel naar de publieke omroep kijk, NPO 1, 2 en 3, zoals het nu genoemd wordt. Met de beste wil van de wereld kan ik niets ontdekken op de commerciële zenders wat mij aanspreekt, het is allemaal zo infantiel, zo platvloers, zo geestdodend, dan kies ik liever een interessante serie van Netflix uit om zo af en toe eens te kijken. Meer dan twee series naast elkaar kan ik niet aan en nee aan het nu zo populaire bingewatchen doe ik niet. Ik ben dus eigenlijk nog echt een tv kijker uit de jaren zeventig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten