Avondklok

In de coronacrisis die nog steeds voortduurt is al met enige regelmaat gesproken over het invoeren van een avondklok, waartoe bij een aantal andere Europese landen al is besloten. Uit alle denkbare hoeken was daar heel veel weerstand tegen, vanuit de Tweede Kamer tot aan de wappies die met hun favoriete platitudes 'dictatuur', 'vrijheid' en nog zowat van die uitdrukkingen die hen voor in de mond liggen, met bij de avondklok de toevoeging: Tweede Wereldoorlog, die geen van hen overigens heeft meegemaakt. 

Ik blijk van nature al een avondklok in me te hebben, ik wist dat niet en ben me er ook nooit zo bewust van geweest, maar wat ik begrijp zal de avondklok die vanmiddag op een persconferentie wordt aangekondigd gelden tussen 20.00 en 004.00 uur. Ik begeef me doorgaans nooit op straat in die tijdspanne. Natuurlijk in de tijd BC (before corona) was ik wel eens op weg naar huis van een theatervoorstelling of een restaurantbezoek tussen 22.00 en 23.00 uur, maar die zijn nu gesloten, dus wat zou ik in de winter op straat moeten na achten? Ik vind het één van de minst vergaande maatregelen, het feit dat we voorlopig met raar haar rondlopen vind ik ingrijpender, en ook daar leg ik me bij neer. 

Nu zal het één en ander er ook mee te maken hebben dat ik van middelbare leeftijd ben, veel maakt mij de pis niet meer lauw. Ik snap dat het voor jongeren grenst aan de dood dat ze nu een coupe wanhoop hebben en dat het in hun levensfase heel belangrijk is hun sociale skills te ontwikkelen met vrienden. Het is moeilijk te geloven, maar ik ben ook jong geweest, al was ik nooit zo heel erg uithuizig, en dan wil je graag dingen ondernemen met leeftijdgenoten. Maar door Moeder Natuur kan het nu niet, en dat is voor veel mensen (niet alleen jongeren) niet te bevatten. Het liedje 'The Last Seven Days' van Robert Long uit 1969 blijkt eng accuraat profetisch over hoe het gepeupel zich gedraagt ten tijde van temptaties. In plaats van een pas op de plaats, inkeer en het eigen gedrag onder de loep te nemen is er geschreeuw, geweeklaag, gevloek, gezucht en gehuil en ik weet niet wat meer omdat men niet voorbij het eigenbelang kan kijken.

Ik wil niet de brenger zijn van nieuws wat slecht ontvangen wordt, maar ben tegelijkertijd ook nuchter realistisch en de besmettelijkere Britse variant van het virus en de nu nog ver weg zijnde nóg besmettelijkere Braziliaanse variant zullen ervoor zorgen dat de besmettingscijfers weer zullen stijgen en als u heel goed naar de berichtgeving heeft geluisterd wordt al heel langzaam ingemasseerd dat de huidige, en misschien nog wat strengere, maatregelen best wel eens tot april zouden kunnen gaan duren. Duitsland is al zover. En als je de ontwikkelingen volgt zonder meteen aan alles te denken wat JIJ (voorlopig) niet meer kunt, maar het in breder perspectief ziet kan dat ook geen verrassing zijn.