Zo'n dag

Gisteren toen ik naar mijn werk ging regende het, niet zo heel erg, maar toch. Omdat ik naar mijn werk fiets, begint de dag dan toch een beetje scheef. Ik zal u eerst uitleggen hoe het kan dat ik in deze lockdown toch naar mijn werk ga terwijl de branche waarin ik werkzaam ben niet is geopend. Wij houden ons bezig met webshop verkopen. In de winkel krijgen wij de orders binnen en dan gaan we de gewenste artikelen verpakken en versturen. En ja, daar kun je gerust een dag mee vullen, zeker rondom De Feestdagen. Daarnaast kunnen we eens goed opruimen en schoonmaken en ik moet zeggen ik vind het wel lekker werken zo, mijn OCD-kant is helemaal blij met het feit dat alles nu het opgeruimd is ook blijft staan zoals het staat en op die manier alles te vinden is voor de weborders. Gisteren zouden er voor het eerst sinds de lockdown weer nieuwe goederen geleverd worden, die we dan in alle rust kunnen verwerken. 

Maar goed, in de lichte regen op de fiets, aangekomen op het werk zie ik bij binnenkomst al dat er iets is misgegaan. De goederen zijn geleverd, maar staan in de winkel in plaats van in de laadruimte, wat meteen inhoudt dat de chauffeur de retourcontainers niet heeft meegenomen, en dat waren er nogal wat. Ik loop naar de pantry, doe m'n jas uit, kijk in mijn tas en ontdek dat de lunch die ik heb gemaakt nog op het aanrecht thuis staat. Koffie, eerst koffie nu. Inmiddels is mijn collega ook gearriveerd, zij aan de thee en ik neem een slok koffie en ontdek dat ik geen nieuw padje in het apparaat gedaan heb, zodat ik een soort bruin water drink, getrokken van yesterday's padje, bah! Nou ja, dat is gauw hersteld. 

Inmiddels had ik ook al gezien dat er geen nieuw verpakkingsmateriaal bij de nieuwe zending zit die we best hard nodig hebben om de weborders te versturen. En dan houdt het gauw op, zonder die materialen kunnen we niks versturen, maar het blijkt bij collega's net zo te zijn. Gedeelde smart. En het is pas even na tienen als we ontdekken dat de schuifdeuren toen we ze even wilden openen niet meer open, en niet meer dicht gaan, ze staan permanent op een kier. Mijn exacte woorden waren: 'Ik ben officieel klaar met deze dag!'

Vervolgens moet er actie ondernomen worden op al deze rampspoed. Een mail verstuurd over de niet meegenomen retourcontainers, telefonisch een melding gemaakt over de deur, de manager op de hoogte gesteld van dit alles zodat hij ook aan wat touwtjes kan gaan trekken. Chauffeur werd gesommeerd om de retourcontainers alsnog op te halen. Het was een nieuwe chauffeur en hij had verkeerde informatie gekregen over waar in de winkel hij de goederen moest leveren. Hij legt ook uit wat er is gebeurd met de schuifdeuren waar hij per abuis door naar binnen is gegaan met de vracht. Later in de middag kwam er een monteur om die deuren te repareren. In het bedrijf is groot alarm geslagen over de niet verstuurde verpakkingsmaterialen en onze manager kwam op z'n vrije dag 's middags even poolshoogte nemen en ook om ons even bij te staan in de misère. 

Voor mijn lunch ben ik naar de lokale Albert Heijn gegaan voor broodjes en beleg en daar zag ik die heerlijke driehoek-appelflappen, net uit de oven, en vond dat we die wel verdiend hadden, dus trakteerde ik m'n collega's erop voor bij de koffie en thee 's middags. Zo'n dag was het dus, maar u weet ook zulke dagen gaan voorbij.