Dussûh....

1. dus vw bijgevolg, derhalve: ik ben beter, ~ ga ik

2. dus bw (met gevoelswaarde): zo is het ~ niet

 

Bovenstaande is volgens van Dale de betekenis en het juiste gebruik van het woordje 'dus'. Neem notie van het feit dat het woordje 'dus' dus nooit aan het eind van een zin gebruikt wordt, er hoort nog iets achter. Als uitroep (Niet dus!) kan het weer wel. Je vertelt iets, je wilt het nog bondig samenvatten en voordat je aan de samenvatting begint, kun je het woordje 'dus' zeggen, of je verwacht iets van iemand, je leidt dat in en ná het woordje dus deel je mee wát je dan verwacht. 

 

Als er iets is wat mij stoort in het foutief gebruik van de Nederlandse taal is het als mensen hun zinnen eindigen met: "dussûh..." en dan verder niets meer. Er hoort nog wat achteraan!!

 

Voorbeeld:

"Ik heb vandeweek deze DVD cadeau gekregen, ik heb geen bon meer, maar ik heb hem al, dussûh....."

 

Zo zou het moeten:

"Ik heb vandeweek deze DVD cadeau gekregen, ik heb geen bon meer, maar ik heb hem al, dus wou ik vragen of er toch een mogelijkheid was om 'm te retourneren."

 

Buiten het feit dat het gewoon heel dom klinkt, verwacht je dat de ander meteen begrijpt wat je bedoeld, en leg je de verantwoordelijkheid van wat JIJ wilt (zeggen) bij een ander neer.