Valentijn; the day after

Ik heb geen stille aanbidder, of de aanbidding moet zo stil zijn dat zelfs op Valentijnsdag de schroom niet overwonnen kan worden. Óf het moet Joop van den Ende zijn van wie ik wel een aan Valentijn gerelateerd kaartje kreeg "Be my wicked Valentine" stond er op. De kaartverkoop van zijn nieuwe musical "Wicked" zal te wensen over laten dat hij zich tot deze reclamestunt went. Ik zou als 'Valentijn' van Joop 20 Eurie korting krijgen. Denk opnieuw Joop, free tickets, dan praten we!

Toch lag er nóg een heel lief kaartje in de bus, zonder smachtende liefdesverklaring en, zoals het eigenlijk ook hoort, zonder afzender. Toch verwarmde het kaartje mijn hart omdat ik wéét van wie ie afkomstig is, namelijk van iemand die mij zeer dierbaar is en die ook al jaren mijn postcode verkeerd heeft.

Sinds Valentijn de laatste 20 (?) jaar ook in Nederland een plekje heeft veroverd ben ik er erg voor om ook dierbare vriendschappen daarin te betrekken. Natuurlijk kan je het hele jaar door laten merken dat je elkaar belangrijk en bijzonder vindt, maar 14 februari is dan een speciale dag om dat nog eens in het licht te zetten.

En ja, ik ken ze ook de mensen die heel Nederlander-eigen roepen dat het voor de 'commercie' is en dat de bloemen dan veel duurder zijn en dat zij er niks aan doen omdat het belachelijk is, vaak zijn dat ook de mensen die in een uitgebluste relatie zitten of alleen zijn en zo verbitterd dat er weinig positiefs meer in ze te vinden is. Die dan heel tegenstrijdig wel uitgebreid aan Kerst, Oud & Nieuw, Vader,- en moederdag doen, alsof daar geen commercieel belang bij is.

Zelf heb ik dit jaar ook iemand een kaartje gestuurd die ik alleen van gezicht ken en die me heel bijzonder lijkt. Het was een spontane inval en voelde goed en positief om te doen en al zou ik er iemand alleen maar een glimlach om de lippen mee hebben bezorgd is het al voldoende.