Het stuk begint als de Engelse gouverneur wordt aangesteld als hoofd van de bewaking van de naar Sint Helena verbannen Napoleon, die daar ogenschijnlijk een vrij relaxed leven heeft, al zijn wensen worden ingewilligd en hij heeft nog een kleine kring mensen om hem heen die hem met alle egards omringen.
Hij dicteert zijn memoires, en sluit vriendschap met een 14 jarig Engels meisje die hem kan laten lachen.
De komst van de Engelse gouverneur luidt het eind in van deze min of meer zorgeloze periode, Napoleon ziet de uitzichtloosheid in en moet steeds meer privileges inleveren.
Bijzonder zijn de vooruitstrevende denkbeelden van Napoleon die tijdens deze voorstelling naar voren komen over o.a. de Verenigde Staten van Europa en zijn plan om een tunnel onder het Kanaal te laten aanleggen naar Engeland.
De voorstelling had ook wel wat humoristische momenten die vooral in het taalgebruik zaten. Wat geen humoristisch moment was en ook niet zo was bedoeld, is als Napoleon een bad neemt en je dan heel even een blote Huub Stapel ziet.
De in de overgangsleeftijd verkerende dame die twee stoeltjes naast ons zat gleed door dit tafreel heel misplaatst in een gierende lachbui. Maar het groepje Margrietlezeressen had volgens Nadira, die zo nu en dan kon horen wat ze zeiden, überhaupt een nogal aparte kijk op het gebodene.
Wij vonden het een heel mooie voorstelling, goed geacteerd, met name Huub Stapel en Peter Bolhuis (Engelse gouverneur), mooi decor. Zeker een aanrader om deze voorstelling te bezoeken.
Na afloop nog lekker een wijntje gedronken in de foyer.
Ach, functioneel bloot.. Je moet er van houden. ;-)
BeantwoordenVerwijderen