Automatisering

Sinds ik begin jaren 90 richting Rotterdam ben verhuisd ben ik lid geworden van de Centrale Discotheek Rotterdam, toen gehuisvest op de Mauritsweg. Je kon er CD's en ook nog LP's lenen tegen geringe vergoeding, ik was daar wekelijks te vinden om mijn muziekverzameling uit te breiden. Er was een telefoonboekachtige catalogus waar alles in stond, en bij de Centrale Discotheek zelf kon je in een computer naar CD's zoeken en die in de bakken gesorteerd op genre en op nummer vinden.

Je kon ook CD's apart laten zetten door telefonisch via een keuze menu je lidmaatschapsnummer in te toetsen en het codenummer van de gewenste CD. Weer later toen iedereen zelf een PC had kon je het thuis middels de computer doen via www.muziekweb.nl, en weer later kwam de mogelijkheid om stukjes te luisteren. De gewenste items werden voor je klaar gezet, en je kon direct naar de kassa om het af te handelen. Ook kon je door de vele bakken met muziek stuinen en als er een item niet bij stond werd het door een medewerker uit het magazijn gehaald.

In 1997 verhuisde de Discotheek naar de bibliotheek in de Hoogstraat en daar is het regelmatig verbouwd, reserveren was nog steeds mogelijk, maar de bakken waren er niet meer, als je iets wilde hebben gaf je het aan en werd het voor je opgezocht en kon je afrekenen. Ook het downloaden van CD's kwam op en ik was er een tijdje niet meer geweest, maar van de week was ik er weer omdat er toch nog steeds nummers zijn die niet te vinden zijn op internet, maar wel in de discotheek, die ook niet voor niets reclame maakt de grootste collectie in Europa te hebben.

Ik stapte binnen en had het gevoel in een soort time warp terecht te zijn gekomen: Geen uitleenbalie, een muur met genummerde kastjes, een beeldscherm daartussen geplaatst, de computers die er altijd al stonden, en nergens personeel. Ik moest even tot mezelf komen, voorzichtig en onwennig begaf ik me naar het beeldscherm tussen de kastjes, ik moest mijn lidmaatschapspasje op een daarvoor bestemde uitsparing leggen. 'Er zijn geen reserveringen bekend', kwam er in het scherm te staan, hoewel ik de avond er voor dat wel had gedaan. Er stond verder dat als ik reserveringen had ik die eerst in de computer moest activeren om een afhaalnummer te krijgen. Ik dat gedaan, vervolgens komt je naam dan op een ander scherm in de ruimte te staan met daarachter dat het in behandeling is, vervolgens komt er een nummer achter te staan wat weer met één van de kastjes uit de muur correspondeert. Nu herkende het beeldscherm mijn reservering wel, ik kon met mijn bankpasje in een pinautomaat betalen en daarna ging het kastje open en lagen mijn CD's er in, met, en dat vond ik heel aandoenlijk, een chocolademunt er op.

Automatisering pur sang dus, je doet alles zelf samen met de computer, zelfbedieningskast (zoals het dus blijkt te heten) en pinautomaat, er komt geen zichtbaar persoon meer aan te pas.