Het is mooi geweest

Gisteren namen 2 collega's afscheid, zij gaan na een arbeidzaam leven genieten van het niet meer hoeven en moeten. Marian en Jan stoppen er mee na respectievelijk 23 en 39 jaar. Marian had best nog wel door willen gaan, maar ondanks dat langer doorwerken tegenwoordig het toverwoord is en op de lippen van iedere bewindsman/vrouw ligt was dat niet mogelijk. Jan was er op zijn beurt wel aan toe om te stoppen met werken.

De immer bescheiden Marian was altijd het begripvolle rustpunt bij de klantenservice, altijd rustig en beheerst, oplossingsgericht, een hele lieve en leuke collega. Ik heb niet direct met haar gewerkt, maar we zaten wel samen regelmatig aan de koffie of te lunchen.

Met Jan heb ik ook nooit direct samen gewerkt, hij werkte op de herenmodeafdeling. Wel hebben onze afdelingen ooit naast elkaar gelegen en dan heb je wat meer met elkaar te maken dan als ze, zoals nu, op verschillende etages zijn gesitueerd. Het feit dat er op de afscheidsborrel ook vaste klanten van Jan aanwezig waren zegt al genoeg over hoe Jan in zijn werk was.

De afscheidsborrel, voor Jan hoefde dat niet zo, die had het liefst zijn jas aangetrokken en was naar huis gegaan, en ook Marian had twijfels, maar zo samen is het minder op één persoon gericht dus durfden ze het aan. We kwamen allemaal even proosten op hun nieuwe levensfase en luisteren naar de speech van de bedrijfsleider, er waren een aantal oud-collega's, waaronder ook Jan's vrouw Marijke, want zij hebben elkaar, jaren geleden op het werk ontmoet, en Marijke (een groot fan van mijn blogjes, jawel!!) is al een jaar of drie geleden met werken gestopt.

Om het nog leuker te maken, ook Marijke's (tweeling)zus, Rijnie was er, want ook zij heeft bij ons gewerkt en was jarenlang mijn naaste collega, en om de hilariteit compleet te maken was Maarten, de man van Rijnie ook aanwezig, want, ja zeker, hij heeft ook bij ons gewerkt en Rijnie en Maarten hebben elkaar óók bij de firma leren kennen. Gooi daar maar eens wat onderzoekjes tegen aan (Liefde op het werk/Teeelingen en hun partnerkeuze)

Het was even een gezellig samenzijn en ondanks dat het een aderlating werd genoemd zulke ervaren mensen te gaan moeten missen, is het nuchtere feit zo dat de bedrijfsleider met twee handen ze staat na te wuiven omdat de loonkosten weer een stukje minder zijn, en ervaren oudere mensen nu eenmaal duurder zijn dan onervaren tieners. En voor Marian en Jan is het mooi geweest, tijd om hun leven op een andere manier te gaan invullen, en wij schuiven allemaal weer een stukje op tot wij hopelijk ook mogen gaan meemaken dat we onder de bloemen bedolven met een mooie afscheidsspeech het pand gaan verlaten waar we zoveel jaren met plezier hebben gewerkt om een nieuwe fase in te luiden. 

Het gaat ze beiden goed.

Loes, Jeanthal en Marian

In blauwe trui Jan, rechts van hem Maarten, op de rug met donker haar Marijke

Jan en Marian even in het zonnetje gezet