Moe d'r dag

Gisteren had mijn moeder terugkomdag in het ziekenhuis, normaal doet mijn zus dit soort dingen, maar die is door haar rug gegaan en dus tijdelijk uitgeschakeld, zodat ik ben ingesprongen. 's-Morgens eerst boodschapjes gedaan voor mijn moeder en om iets na tienen melde ik me voor een bakje koffie. Met de taxi naar het ziekenhuis, waar we vrij snel al aan de beurt waren. De kleinschaligheid van het Capelse leven werd duidelijk toen de dienstdoende verpleegster nog precies wist hoe de onderzoekstafel moest staan zodat het voor mijn moeder prettig was. De dokter was zeer tevreden, en dan zijn wij dat ook. Over 4 maanden mag ze nog eens terug om haar aderen door te meten.

Omdat het heel mooi weer was en mijn moeder nog wat boodschappen was vergeten door te geven en ik zelf toch ook nog moest zijn we samen weer op pad gegaan, maar eerst, omdat we nu toch aan het ritten waren, naar het gemeentehuis om een aanvraag te doen voor enige aanpassingen aan de stoep voor haar deur, die is nu zo schuin dat ze er niet goed af durft, als je de rollator er op zet rolt die er vanzelf af, en dat kan de bedoeling niet zijn, bovendien moet er nu steeds iemand bij zijn als ze er uit wil en kan ze niet zelf alleen uit huis, en ook dat is niet zoals het moet. (Om even een indruk te geven: toen ik weer naar huis ging aan het eind van de middag, gleed ik ook bijna onderuit, laat staan een hoog bejaarde dame die slecht ter been is)
We konden na drie kwartier terecht, om de tijd te doden even op een terrasje gezeten in eerste instantie voor een broodje, maar dat duurde zo lang dat het bij een kopje koffie is gebleven. Formulieren gekregen, ingevuld, opgestuurd en nu maar afwachten.

Via mijn huis, om mijn boodschappenbriefje te halen, naar Lidl en Albert Heijn, en terwijl mijn moeder buiten in haar scootmobiel aan het wachten was op mij, kwam onze huisarts die visite aan het rijden was op zijn fiets (!) langs en zwaaide uitbundig naar mijn moeder en stopte even om een praatje te maken, wederom een dokter Deen moment in het dorpse Capelle. In het stralende zonnige weer mama weer thuis gebracht nog even een bakje gedronken en toen weer op huis aan.

Dus het was zomaar ineens onverwacht moe d'r dag, want zoals ze al jaren zegt over moederdag, waar ze niet zo'n belang aan hecht: "Moeder ben je niet één dag per jaar, maar het hele jaar door". En zo is het.

Kijk ze es gaan!