Ohhhhbama

Gisteren kreeg ik door dat de stelling in de Metro van vandaag luidt: 'Beetje gênant die Obama-verering'. Voor mij was dat de spijker op z'n kop, ik kreeg er een beetje de kriebels van in de weken voorafgaand aan de nucleaire top, ik zag volwassen mensen over Barak Obama praten alsof God zou neerdalen uit de hemel, en ook toen hij er eenmaal was, irriteerde mij die devotie in de stemmen van mensen als ze over de man spraken. Hij keek, Hij wees, Hij deed, Hij sprak, je hoorde de hoofdletter in de persoonlijke voornaamwoorden, een beetje zoals tegenover kinderen over Sinterklaas gesproken wordt.

Laat het duidelijk zijn, ik vind de man geweldig in wat hij doet en zijn charisma en stralende lach kwamen door de TV heen, bovendien lijkt het me een hele gezellige en leuke kerel, maar een beetje minder glijerig had het allemaal wel gekund. Ook ik bewonder mensen om wat ze kunnen en doen, maar in die blinde adoratie kan ik me totaal niet verplaatsen. Ik kende iemand die dat had met artiesten, en hij ging daar heel ver in tot zelfs in de privé-sfeer van die mensen, hij loopt nu tegen de 60 en ik geloof dat ie dat nog steeds doet, dan krijgt het wel iets heel sneus. Uit betrouwbare bron heb ik vernomen dat in de kringen van artiesten dit soort dweepzieke mensen wordt aangeduid als 'artiestenvlooien'.

Zelf weet Obama heel goed dat zijn komst in ons kleine land voor heel veel hectiek heeft gezorgd, daarom bedankte hij niet alleen de koning en de de premier maar ook het hele volk en zo zei ie "óók degenen die door mijn toedoen in de file hebben gestaan". Maar goed, wie weet was ook ik welhaast in katzwijm gevallen als Hij mijn hand had geschud en met die million dollar smile had gevraagd: "Hi nice to meet you, how are you?" Niets menselijks is mij vreemd.

Mocht mijn antwoord op de stelling niet worden geplaatst, krijg je 'm hier alsnog:

"Ja, geen kwaad woord over de man, maar van die adoratie
van volwassen mensen kreeg ik plaatsvervangende schaamte,
je hoorde de hoofdletter als ze het over 'Hem' hadden."