zaterdag 10 mei 2014

Grand gala concours eurovision de la chanson Européennes 2014

De hele week heb ik er middels mijn blogje naar toe geleefd, de 59e editie van het Eurovisie Songfestival. De 20 landen die zich via de twee voorrondes hebben gekwalificeerd heb ik al in de blogjes van 6 en 8 mei besproken, zij gaan vanavond de strijd aan met de 5 zogenaamde 'grote' landen (lees: de landen die het meest betalen aan de EBU) en de winnaar van vorig jaar.

Denemarken
Cliché Love Song - Basim
Op 15 jarige leeftijd bereikte Basim in 2008 de kwartfinale van de Deense X-Factor, hij maakte sindsdien 2 albums in het Deens en mag nu met het vrolijke Engelse "Cliché Love Song" Denemarken, de winnaar van vorig jaar, vertegenwoordigen. Op de CD klinkt het, door het iets te snel afstellen van de opgenomen vocalen, of het door een smurf is ingezongen, maar live valt dat wel mee. 

Duitsland
Is It Right - Elaiza
Elaiza is een meidengroep die begin 2013 werd geformeerd, met "Is It Right" hebben ze zichzelf via You Tube aangemeld om op die manier een wildcard te krijgen voor de Duitse preselectie. Elaiza werd uitgekozen om met de 10 beste You Tube inzendingen uit te maken wie mee mocht doen aan de Duitse voorronde, ze wonnen en vervolgens de voorronde ook zodat zij vanavond voor Duitsland zijn te zien op het eurovisiepodium. Ik hou niet zo van deze manier van zingen, en live is het (voor mij) irritanter dan de studio opname op de CD, verder een aardig liedje, maar niet echt opzienbarend.

Frankrijk
Moustache - Twin Twin
De tijd dat Frankrijk zangeressen in terlenka avondjurken afvaardigden die met veel pathos een dramatisch en zwaar georkestreerd chanson ten gehore brachten ligt al ver achter ons. Dit jaar mag het vrolijke drietal Twin Twin de Franse driekleur verdedigen met het aanstekelijke "Moustache". Ze hebben alles, zo praat-zingen ze, maar hun enige wens is een snor te hebben. En dan is het nog niet eens 'movember'. Heel in de verte heeft dit nummer wel wat weg van "Dur Dur D'être Bébé" van de Franse kleuter Jordy.

Italië
La Mia Città - Emma Marrone
De tijd dat Italië artiesten afvaardigden die met veel pathos een suikerzoete en zwaar georkestreerde aubade ten gehore brachten ligt ver achter ons, getuige dit onvervalste Italiaanse rocknummer van Emma die bij verschillende bands heeft gezongen en in 2010 een Italiaanse talentenshow won. In dit lied bezingt ze haar haat/liefde verhouding met haar stad, welke stad dat is, daar mogen we naar raden, maar ze is geboren in Florence. Ik vind het allemaal iets te druk en te schreeuwerig.

Spanje
Dancing In The Rain - Ruth Lorenzo
Nog maar eens een voormalige  X-Factor deelnemer, in 2008 werd Ruth 5e in de Britse(!) X-Factor. Sindsdien richt zij zich op zowel de Spaanse als de Britse markt, ook deze bijdrage zingt ze, om iedereen tevreden te houden, in het Spaans en Engels. Het lied begint en je verwacht ieder moment een climax die maar niet komt, het verzand in veel geschreeuw en ad libs aan het einde.

Verenigd Koninkrijk
Children Of The Universe - Molly
De laatste overwinning van Engeland was in 1997 met "Love Shine A Light" van Katrina & the Waves, dus bedacht Molly, toen haar werd gevraagd om een lied te schrijven voor het Eurovisie Songfestival, iets wat er heel veel van weg heeft, en nu maar zien of dit net zulke ogen gaat gooien als 17 jaar geleden. Bij de liveopname die ik heb gezien verslikt ze zich qua ademhaling half in de coupletjes die vrij snel gezongen moeten worden, dus daar valt nog wel wat aan bij te schaven. Grappig is ook het enorme drumstel met daarachter drummer Joe Yoshida, die alles playbackt of playplayd, want geen enkel muziek instrument wordt live gespeeld op het festival.

Voor iedereen weer heel veel plezier en succes, en moge de beste inzending winnen!



Geen opmerkingen:

Een reactie posten