In loving memory: David John Barton (1890-1912)

Bij het betreden van de tentoonstelling Titanic:The Artifact Exhibition kregen we een boarding pass, niet zomaar een boarding pass, maar op naam gesteld van een echte passagier die destijds heeft meegevaren inclusief het ticketnummer. Ik kreeg ticketnummer 324669 van David John Barton, een jongen van 22 jaar die alleen reisde als derde klasse passagier, verder was er niets bekend over hem. Aan het eind van de tentoonstelling kwam je te weten of jouw passagier de ramp had overleefd. Ik had er geen goed gevoel over, wel voelde ik meteen verwantschap tussen David en mij, was ik niet vorig jaar alleen naar Toronto gereisd?

De tentoonstelling is werkelijk overweldigend, adembenemend, je waant je écht op het schip, heel knap hoe ze dat voor elkaar kunnen krijgen. Vanaf mijn eerste stappen in de tentoonstellingsruimte leek het net of David me vergezelde en over mijn schouder meekeek, in mijn fantasie stelde ik me voor dat David de reis naar Amerika maakte om daar een ander, beter leven te beginnen of dat er misschien al familie woonde en hij als laatste zich bij hen zou voegen. De gangen, de hutten, de eetzalen, het serviesgoed en andere zaken die in het wrak zijn gevonden, het is zo indrukwekkend. Ik had al het menu kunnen zien wat David had gegeten en welk servies er was gebruikt toen ik in de accommodatie van de derde klasse kwam en zijn hut zag. David, in mijn hoofd, lachte en zei: "Ja, zo was het!"

Aan het eind van de tentoonstelling kwam ik te weten waar ik al voor vreesde, David had de ramp niet overleefd, hij was op 22 jarige leeftijd met een hoofd en een hart vol dromen samen met zo vele anderen ten onder gegaan met het schip, hoe angstig moeten zijn laatste uren wel niet geweest zijn? David liet mij niet meer los, er moest toch íets over hem te vinden zijn? En ja, er is meer over hem bekend dan wat de boarding pass vertelde. Hier komt zijn verhaal:

David is geboren op 18 januari 1890 in Wicken, Cambridge. Hij was het vierde kind van Shaw en Mary Barton, zijn zus en broers waren Ellen, Sydney en Stephen.

David wilde samen met twee vrienden, Arthur Taylor en Sidney Day emigreren naar Amerika, zij hadden werk kunnen krijgen bij de Kodak Company in Rochester, New York.

Gedrieën reisden ze af naar Southampton, maar tot zijn grote schaamte kwam David niet door de noodzakelijke medische keuring vanwege wat uitslag op zijn gezicht, waarvan men bang was dat het iets besmettelijks zou kunnen zijn. Zijn vrienden gingen op weg naar Amerika zonder hem. Kodak hield de baan voor hem beschikbaar tot wanneer hij wel kans zag om te vertrekken.

Een paar weken later probeerde hij het nog een keer, maar werd wederom afgewezen om mee te varen totdat hij uiteindelijk werd toegelaten om met de Titanic mee te varen als passagier derde klasse.

Hij heeft de ramp niet overleefd, zijn lichaam, als die al gevonden zou zijn, is nooit geïdentificeerd. 

Tot zover dus het verhaal van David John Barton die 102 jaar na zijn dood aan mij werd gekoppeld, en, zo wil ik me graag voorstellen, niet zonder reden. Dit blogje is voor hem.

David John Barton