Uva Dolce

Afgelopen vrijdag las ik in de krant dat de Marokkaanse Elou Akhiat zaterdag een wijnbar ging openen op de Bergweg in Rotterdam Noord. Hier kun je het artikel lezen. Ik vond het vrolijk nieuws en vooral geweldig hoe zij als Marokkaanse na jaren van zelfreflectie besloten had om, zoals ze het zelf zegt, 'regisseur van mijn eigen leven' te worden. Dat zoiets niet makkelijk is en gaat, staat in het artikel te lezen, maar zij is een lichtend voorbeeld voor alle welwillenden in de allochtone gemeenschap in het algemeen en die van de de Marokkaanse,- en de moslimgemeenschap in het bijzonder. Zou je denken.....

Ik wilde de, naar ik veronderstelde lieve en spontane, reacties op het artikel lezen en totale verbijstering maakte zich van mij meester. Zoveel haat, zoveel onbegrip, zoveel domheid, zoveel indoctrinatie, maar vooral de haat, de blinde allesverzengende haat die er uit de reacties van Marokkanen en moslims naar voren kwam. Ik kon het niet van me afzetten, het bleef door mijn hoofd spoken en nu er dan zelfs honderden (HONDERDEN!!!!) doodsberichten aan haar adres zijn binnengekomen móet ik er een blogje aan wijden.

Ik heb niet alle reacties gelezen, want daarvoor waren ze te grof te vol van een eigen gelijk zonder maar een nuancering of een andere visie in ogenschouw te nemen, en gelukkig waren er ook mensen die het geweldig en moedig vonden van Elou, maar waar is het misgegaan in onze maatschappij dat als een vrouw van allochtone afkomst zich in een door haar ouders gekozen land niet kan ontwikkelen op de manier zoals zij dat zelf wil en op een wijze wat in dat betreffende land gebruikelijk is?

Is het de manier waarop vooral links Nederland de allochtonen als domme handelingsonbekwame mensen ziet en ze bij de arm neemt, ze vertelt dat ze zielig zijn en vooral de voordelen uitlegt van de sociale voorzieningen, die ze telkens weer de hand boven het hoofd houden onder het mom van 'ja-maar-dat-is-hun-cutuur'. Kopjes thee met ze drinkt, met een vermanend vingertje pubers toespreekt als waren het kleuters als ze inbraken plegen, mensen beroven en mishandelen, 'beloof je het nóóit meer te doen?', om ze vervolgens te helpen met het aanvragen van een uitkering en een door de gemeente ingerichte woonruimte.

Er wordt in sommige reacties geklaagd over het niet accepteren van gesluierde vrouwen door West Europa, maar worden niet gesluierde vrouwen dan wél geaccepteerd in de diverse landen van herkomst? De landen van herkomst worden verheerlijkt, maar waarom wonen ze dan hier in het verwerpelijke goddeloze westen? Toch om de voorzieningen hier? Ik denk het wel, dat is dan uiteindelijk belangrijker dan het geloof.  En waarom nu zo'n stormvloed van negatieve reacties op deze geweldige zelfontplooiing van één van hen, terwijl ik nooit iets van een grote commotie merk uit die hoek als het programma "Opsporing Verzocht" van begin tot eind weer eens vol zit met daders met 'licht getinte tot donkere huidskleur'. Ik distilleer hier uit dat geweld wordt goedgekeurd, maar aanpassen aan het land waarin jij of je ouders gekozen hebben te wonen niet.

Ik ben verdrietig om Elou, bij de feestelijke opening heeft de politie een oogje in het zeil moeten houden en houden nu, noodgedwongen, goed contact met haar. In een land waar er politici zijn die onder permanente bewaking moeten leven en werken vanwege hun mening, waar je het mee eens of oneens kunt zijn zonder doodsbedreigingen, moeten nu ook ondernemers die een bestaan willen opbouwen dat onder toezicht van de politie doen omdat, men zegt altijd, 'een kleine groep' zich niet kunnen en willen aanpassen in een land die ook voor hen zoveel positieve mogelijkheden heeft, als ze het maar eens zouden zien.

Ik wens Elou het allerbeste en veel succes met haar wijnbar, het ziet er fantastisch uit!