Tijd

Tijd is een raar ding. Als kind heb je een heel andere beleving van tijd dan als volwassene, en hoe ouder je wordt hoe sneller het lijkt te gaan. Voor mijn gevoel ben ik continu de kerstboom in en uit de berging aan het zetten en halen. De tussentijd is slechts één keer knipperen met de ogen.

Van de week was ik weer eens in een soort time-warp beland. Een collega van vroeger en Facebookvriend van nu deelde blij mee dat zijn vrouw en hij 25 jaar waren getrouwd. Kortsluiting in mijn hersentjes, waar de warmte ook schuldig aan zou kunnen zijn, maar dit bericht hakte er even in. In eerste instantie natuurlijk blij voor het zilveren paar, maar ik dacht; 25 jaar? Maar we zijn toch nog maar pas.... Dat komt, in de tijd dat we samen hebben gewerkt waren we zo'n 22, 23 jaar, en na elkaar jaren uit het oog verloren te hebben, hebben we nu met de wondere wereld van Facebook weer enkele jaren contact, met zelfs een kleine reünie enige tijd terug, maar in mijn gedachten zijn die mensen van toen nog steeds de leeftijd van toen. En we waren toen nog niet eens 25, en dan nu 25 jaar getrouwd. Tijd-desoriëntatie was voor mij het gevolg.

En dan ook nog deze week een 21e verjaardag van een kind van vrienden, ik was er vanzelfsprekend niet bij toen het zaadje werd geplant, maar ik heb wel de buik zien groeien en de diverse fases van het opgroeien meegemaakt en dan, pats boem als je even niet oplet: 21 jaar. Ik weet nog zo goed van toen ik 21 jaar was.... Zo'n time-warp doet alles even opschudden en je hardop de platitude doen uitroepen: Waar blijft de tijd?!