Science fiction

Langzaam maar zeker wordt mijn woning de 21e eeuw in geduwd. Na de mengkraan wat voor mijn huishouden een nouveauté is, heb ik nu dankzij vriendin Talitha de mogelijkheid om met één druk op de knop al mijn lampen in de kamer en keuken aan te doen. Zelf zit zij al een stuk in de 22e eeuw, zij kan vanuit de hele wereld haar lampen op afstand aan en uit doen of zelfs programmeren. Ik ben iemand die nooit de eerste is met dat soort dingen, ik hobbel er altijd wat achteraan, dus nu zij vanaf de bank bij mij haar lampen thuis bediend, heb ik haar 'één-druk-op-de-knop'-possibiliteit gekregen. Een 21e eeuws mensch kan niet zonder!

Sinds gisteren zag ik dat ook mijn zonnepanelen zijn aangesloten. Ik moest dat doorgeven aan de energiemaatschappij. In het antwoord wat ik daarop terug kreeg stond vermeld dat zij beoordelen of mijn huidige hoofdmeter geschikt is om dat allemaal te kunnen registreren, zo niet dan nemen ze contact met me op en wordt deze gratis vervangen. Ik heb dan meteen het sterke vermoeden dat uitgerekend míjn meter niet geschikt zal zijn. Maar goed we wachten af. Mijn lichte vorm van autisme wordt wel aangewakkerd door het feit dat de omvormer in mijn meterkast waar de zonnepanelen op aangesloten zijn, niet lijkt op de omvormer die wordt besproken in de informatie die ik heb gekregen. Daarin wordt gerept over groene, oranje en rode lampjes die er niet op zitten, maar die dien je wel in de gaten te houden om alles goed te laten verlopen. De ventilatieroosters in de ramen zijn ook al anders dan aangeven. Je zou ze makkelijk kunnen losmaken om schoon te maken. Denk opnieuw. Dat geldt voor de afgebeelde roosters, niet voor die er uiteindelijk in zitten. Ik kan daar erg slecht tegen, de Sheldon Cooper in me wordt dan wakker. En dan heb ik het nog niet eens over dat ene knopje op de videofoon waarvan niemand weet waar ie voor dient.

Als mijn lagere school zelf naar alle mogelijkheden van nu zou kijken zou ie het allemaal niet kunnen geloven. Science fiction, zou ie het vinden. De computer waarop dit wordt geschreven getikt en alles wat je daarmee kunt, de mogelijkheden van de televisie waarvan ik het stopzetten van programma's of het terugkijken nog steeds de uitvinding van de eeuw vind. In plaats van toen één singletje per maand kopen, heb ik nu meer muziek dan ik ooit had kunnen dromen. Ik weet wel dat ik toen dacht: Wat moeten ze nu nog uitvinden? Alles is er al. En dat denk ik nu ook weer, maar eigenlijk weet ik wel beter. De veranderingen volgen elkaar sneller op dan ooit tevoren.