Sinaasappel

Gisteren zag en hoorde ik Harrie Jekkers nog één keer met Klein Orkest het lied 'Over De Muur' zingen. En hoewel ik dit lied al 35 jaar ken raakte ik er onverwacht door ontroerd. Kwam het omdat de tekst in combinatie met het programma-item over het vallen van de Berlijnse Muur, vandaag precies 30 jaar geleden, nu pas goed binnen kwam, of was het de herinnering aan een tijd waarin mijn leven nog vorm moest krijgen en ik nog lang niet wist over wat en hoe? Ik denk een combinatie van beiden.

Het was een grootse gebeurtenis, het vallen van die muur, en toch moet ik toegeven dat ik het destijds een beetje aan de zijlijn heb meegemaakt. Het volgen van het nieuws zoals ik dat nu dagelijks doe was toen niet echt een prioriteit. Ik was als jongmens vooral bezig met mezelf en hoe ik mijn positie in het leven vorm moest geven. Wie ben ik? Wat wil ik? Waar moet ik heen? Het ene moment zong ik als een Bianca Castafiore de eerste regels van Gounod's 'Air Des Bijoux', om vervolgens me totaal onzeker vast te klampen aan de wijze woorden in de boeken van Dr. Wayne Dyer. Het was een verwarrende tijd.

En hoewel ik nu veel meer dan toen besef dat er zich tijdens mijn leven een stuk wereldgeschiedenis heeft voltrokken, is er toch één beeld uit die dagen wat op mijn netvlies gebrand staat. Een oudere man uit voormalig Oost Duitsland zag ik huilend op tv in een combinatie van ongeloof en verwondering tegen de reporter zeggen: "Een sinaasappel, meneer, ik heb zomaar een sinaasappel kunnen eten"! Altijd als het over de val van de muur gaat, komt dat beeld in me op.