Eén maand later

Nou ja, iets meer dan één maand eigenlijk dat ik weer ben begonnen met sporten nadat het vier maanden door de lockdown light niet mogelijk was. Ik moet zeggen dat ik er wel even in moest komen, ik wist niet meer precies met welke gewichten ik nou ook alweer bezig was, maar na een voorzichtige aftastfase zit er ik weer helemaal in. Zoals was te verwachten is de corona-schommelbuik grotendeels al weg en zit ik weer op mijn oude niveau. Wat de vorige sportschooleigenaar zei blijkt immer nog waar, je lichaam heeft een 'geheugen', als je al eerder hebt gesport is het sneller weer in conditie. Ik heb binnenkort vakantie en ik ga vanzelfsprekend niet op reis, zodat ik dan even een mooie inhaalslag kan maken door wat vaker te gaan. 

Als het ergens corona-veilig is, is het daar wel, omdat op de tijden waarop ik ga het heel rustig is, gisteren had ik ook het rijk alleen. Ik heb ook losgelaten om niet in sportkleding over straat te gaan, het is maar tien minuten lopen, en vanwege het niet kunnen omkleden daar door de genomen maatregelen deed ik in eerste instantie ingewikkeld door over mijn sportkleding gewone kleding aan te doen, omdat met sportkleding over straat gaan gelijk staat aan de dood. Maar ik vergeet soms dat het, vanwege mijn leeftijd, niemand opvalt. Als jong viriel mens word je qua appearance beoordeeld voor een eventuele paringsdans, maar eenmaal middelbaar wordt je nog wel gezien maar meer als iets wat er nu eenmaal is, zoals een boom, een struik of een voorbij lopende eend. Dat ervaar ik als heel bevrijdend, maar ik vergeet het soms. Het ziet er natuurlijk niet uit om in sportkleding over straat te gaan, het geeft mij zo'n New Kids-gevoel, maar niemand die het in dit geval opvalt, en voor mij veel makkelijker en het is maar tien minuten hè.

Als de lockdown (heavy?) die er nu weer aan zit te komen, vanwege mensen die de lockdown light ervoeren alsof ze in oorlogstijd verkeerden en zich niet aan wat simpele maatregelen kunnen en willen houden waardoor er nu weer stijgingen zijn in de besmettingen, een feit is en de sportscholen misschien weer dicht moeten, heb ik me voorgenomen om toch thuis wat te gaan doen. Ik heb nota bene een dumbellset, wel ergens diep in een kast, maar ik heb ze wel. En omdat ik me nu toch al sans gêne in sporttenue op straat begeef, waarbij ik wel een ik-ben-op-weg-om-te-sporten-gezicht trek, zal ik dan ook gaan hardlopen in het openbaar. Maar zover hóeft het niet te komen, mensen! Als iedereen zich gewoon aan de maatregelen houdt zou die gifbeker aan mij voorbij kunnen gaan. Maar iets zegt me dat we dat station al gepasseerd zijn.